Mijn mama denkt dat zij de oorzaak van mijn hele voedselneofobie heeft gevonden. En hoe! Laat me eventjes beginnen bij het begin...
Mijn mama werkt in een lagere school en op een dag kwam ze erachter dat één van de leerlingen, een meisje, niet meer wilde eten. Haar moeder had boterhammetjes gemaakt, maar het meisje weigerde om iets te eten. Nu, tussen dit moment en de moraal van mijn verhaal zitten nog vele ontmoetingen tussen mijn mama, de mama van het meisje en de schoolpsycholoog. Die ga ik jullie allemaal besparen en ik kom onmiddellijk tot de clue. Het meisje wilde dus niets meer eten omdat ze blijkbaar problemen had met de mama. Je kent het typische verhaal wel: ouders gescheiden, mama ontmoet een nieuwe vriend, minder aandacht voor het kind, et voilà.
Dit alles bracht mijn mama aan het denken. Want, zij had ook een dochter die plots gestopt was met alles te eten wat ze ervoor wel nog at. En zij wist ook dat onze relatie niet altijd even vlekkeloos verliep. Dus sprak ze erover met de schoolpsycholoog en die beaamde wat mijn mama al dacht: de eetstoornis wordt hoogstwaarschijnlijk veroorzaakt door een slechte of moeilijke relatie met je moeder.
Wat is er dan zo slecht aan mijn relatie met mijn mama? Wel, ik heb nog een jonger broertje. En in mijn ogen is hij altijd het verwende nest geweest, de jongen die altijd de meeste aandacht kreeg en altijd het meeste mocht, nooit gestraft werd en overal mee weg kwam. En volgens die psycholoog zou dit alles dus een rol hebben gespeeld in mijn hele situatie. Omdat ik vond dat mijn mama mijn broertje meer aandacht gaf en dus bijgevolg ook meer van hem hield dan van mij, heb ik een eetstoornis ontwikkeld.
Allemaal goed en wel, maar moet ik dit echt allemaal geloven? Het kan uiteraard meegespeeld hebben, maar die psycholoog kent mij niet en volgens mij kun je dan onmogelijk een juiste "oorzaak" vinden. En zelfs als dit de oorzaak is van mijn "probleem", dan nog. Ik vind het verschrikkelijk dat mijn mama nu denkt dat zij de oorzaak is van mijn voedselneofobie en dat ze zich dit misschien wel kwalijk neemt. Het is nu toch al gebeurd, ik BEN een voedselneofoob en ik probeer om stilletjes aan te veranderen.
Wish me luck & keep on trying!
