Feestkriebels

Het is weer die tijd van het jaar: de feestdagen zijn in het land! Een hele toffe periode, behalve voor voedselneofoben die worden uitgenodigd op feestjes. Jaja, ik heb ook nog steeds paniekkriebels als ik hoor dat ik ergens "vreemd" moet gaan eten tijdens de feestdagen.

Eerst al even een klein verslagje van het menu op kerstavond en kerstdag. Ik heb mezelf voor deze twee dagen omgetoverd tot keukenprinses (nuja, niet echt ;) ): zelfgemaakte kroketjes, chocomousse en bruschetta! Ik wilde al heeeeeel lang kroketjes zelf maken, maar het is er gewoon nooit van gekomen. Wat is dan een betere gelegenheid dan Kerst om zoiets te proberen? Aan de slag dan maar! Eerst zelf puree maken, dan kroketjes rollen, paneren en nog een hele dag wachten om ze te proberen. Voor mijn eerste poging waren ze zeker niet slecht, maar ze smaakten nog te veel naar aardappel en niet genoeg naar kroket. Volgende keer beter?

 De zelfgemaakte kroketjes (en amandelkroketjes, ook zelf gemaakt!)

Mijn chocomousse is wel al heel populair hier. Zalig van smaak, maar wel een bommetje in de maag. Daar kan je geen twee potjes van opeten! En dan als laatste (of moet ik zeggen als eerste?) was er de bruschetta als voorgerecht. Ik heb al een stuk of drie keren bruschetta gegeten, maar meestal waren dit diepvries-bruschetta's. Dus, tijd om zelf bruschetta te maken, zeg ik dan. Tomaatjes, hesp en mozzarella in stukjes snijden, mengen met olijfolie en dan op gegrild stokbrood smeren en de oven in. Oh god, als ik dat nu zo lees, denk ik: maar dat lust ik allemaal niet! Maar toch, samen is dat zooooooo lekker!

Oeps, bijna op! Nog snel even een foto maken!

Ook de bruschetta viel (gelukkig) goed in de smaak :)

Oeps, tijd vliegt en ik moet alweer vertrekken. Mijn nieuwjaarskriebels, die vertel ik een volgende keer!

Wish me luck & keep on trying!

Let's go wild.

Soms moet je gewoon eventjes gek doen en in een Amerikaans ingericht restaurant de gekste dingen ter wereld eten. Nuja, gekste dingen ter wereld is misschien overdreven, maar hier in België toch zeker niet alledaags!

Krokodil, kangoeroe en zebra kan ik vanaf dit weekend officieel bij mijn geproefde lijst plaatsen. Jaha, dat lees je goed: krokodil, kangoeroe en zebra! Nooit gedacht dat ik dat zou proeven, laat staan lekker vinden, maar het is gebeurd. Ik vond vooral de krokodil en de kangoeroe best lekker. Zeker met wat frietjes erbij, njammie! Zebra was iets minder, te saai en smaakloos. Uiteraard was ik niet zo'n durfal dat ik zelf dat bord had besteld, ik heb gewoon geproefd van mijn vriend zijn bord. Voor mij stond er gewoon kip (overheeeeeeeerlijk gekruide kip) met frietjes op het menu. En dat smaakte! Ik heb bijna 4 kippenfilets gekregen (niet de hele dikke, maar de mooi dun gesneden kipfilets) en ik heb er daar 2,5 van opgeknabbeld. Ik kan heel zeker zeggen dat mijn buik rond en gezond gevuld was.

Het voorgerecht bij dat restaurant was trouwens ook een echt proefavontuur voor mij. Het begon met een gefrituurde "onion ring", waarvan ik eerst enkel de lege korst proefde en daarna toch ook maar met de ui er nog in, ging verder met een "garlic bread", dat erg hard op bruschetta leek qua smaak, en eindigde met ... een gefrituurde scampi!

Iets minder wild, maar zeker niet minder moedig: vorige week heb ik ook rauwe worteltjes geproefd. Geraspt en met aardappels. Was érg lekker! Ik heb zelfs meteen bijgenomen na mijn eerste hap. Hoera voor mezelf! En het laatste nieuwe dat ik heb geproefd was tiramisu. Niet de standaard versie, maar ik weet niet precies wat er dan wel inzat...

Dat was het weer voor vandaag!

Wish me luck & keep on trying!

Diner op maat.

Soms ben ik verbaasd hoe mensen kunnen veranderen. En dan gaat het uiteraard niet alleen over mezelf en mijn eetgewoontes, maar ook over anderen en vooral hun meningen en gedachten.

Toen ik mijn vriend zijn familie pas leerde kennen, en zij ontdekt hadden dat ik een -in hun ogen- onmogelijke eter was, kreeg ik honderdduizend vragen naar mijn hoofd gesmeten. "En eet je dit? En dat? En dit dan, iederéén eet dat!" Niet zo plezant als je iemand pas leert kennen. Maar ik denk dat, net zoals ik moet wennen aan nieuw eten, anderen ook moeten wennen aan het feit dat ik zo weinig lust. Laat me even de situatie schetsen.

Vorige week hadden we afgesproken met mijn vriend zijn nicht (S.) en haar vriend (G.). G. zou voor ons koken. Ohjee, dat gaat niet goed aflopen, hoor ik je al denken. Maar nog voor we de datum goed en wel hadden vastgelegd, had G. al gevraagd aan mij en mijn vriend wat we graag lusten en nog eens extra aan mij welke groentjes of welk vlees ik dan wel eet. Meestal vind ik dat een verschrikkelijke vraag. "Nee, je hoeft niets speciaals te doen voor mij. Ik eet wel iets wat er is." Maar vermits de "dinerparty" speciaal voor ons was, heb ik toch maar mijn voorkeuren uitgesproken.

Mijn vriend wilde graag een biefstuk eten met zelfgemaakte kroketjes en doe er nog maar wat bloemkool bij! Klonk in mijn oren nog oké, daar kon ik mee leven. Die zelfgemaakte kroketjes van G. waren legendarisch, dus die wilde ik wel héél graag proeven! Biefstuk, niet onmiddellijk mijn meest favoriete vlees. En bloemkool, tgoh, geef mij maar liever boontjes! En die kreeg ik ook.

Het menu van onze dinerdate bestond uit alles wat we hadden gevraagd. Na onze aperitiefjes (lees: chips, olijven (jakkie) en cava of bier) gingen we aan tafel voor... bloemkoolsoep. De eerste keer in mijn leven dat ik bloemkoolsoep ging eten en dan nog eens niet bij mijn eigen thuis. Oh help. Oh help. Oh help. En dan proef je aan die soep en wauw. Superlekker. Ik had wel al eens bloemkool geproefd, dus de smaak kon ik goed herkennen. De soep was lekker romig, geen brokken en vooral heel goed van smaak. Zeker om nog eens te proberen!

Dan het hoofdgerecht: de befaamde Australische biefstuk. Die er voor het bakken toch niet zo geweldig uitzag. Met dé kroketjes en een hele hoop grasgroene boontjes. Nog nooit in mijn leven heb ik boontjes gezien die zo mooi groen waren. En dan heb ik van alles geproefd. Eerst een stukje vlees met kroket. Het eerste stukje was taai, maar dan erna viel de textuur goed mee. De boontjes waren erg lekker, nog een beetje "krokant" en qua smaak zaten ze -volgens mij- ook heel goed. G. had ook nog kleine trostomaten in de oven geroosterd met wat lookboter (?) erop. En daar heb ik voor gepast. Of toch niet helemaal, want ik heb toch een halfje geproefd. Wat een vreemde smaak. Of wat een vreemde opeenvolging van smaken. Ik kan het zelfs niet beschrijven, maar het ging van "vreemdste smaak ook, nee dit is niets voor mij" naar "hé, dit is best nog wel lekker", eventjes terug naar "nooooope" om dan toch weer uit te komen bij "ja, dit probeer ik misschien ooit nog wel opnieuw".

En dan tot slot als dessert: witte chocomousse. Ook de eerste keer voor mij. Maar omdat bruine chocomousse al overheerlijk is, waarom witte dan niet? En hij was lekker! Jammer genoeg zaten er -blijkbaar- te veel eiwitten in, waardoor het geheel wat te zwaar en "nattig" was.

Een meer dan geslaagd etentje dus. En iedereen content, want ik had van alles geproefd,  ook al leek het alsof die biefstuk niet eens was aangeraakt (ja, ik weet het, ik ben ook al geen grote eter, wat een miserie).

p.s.: Ik kan nu wel officieel zeggen dat boontjes horen tot mijn "I like"-food.
p.p.s.: Ik moet echt wel dringend die lijst aanpassen met al het voedsel dat ik eet en geproefd heb.

Wish me luck & keep on trying.

Vakantietoppers en vakantiefloppers

Wat kan een vakantie toch snel omvliegen, veel te snel zelfs. Maar deze zomervakantie heb ik extra hard geprofiteerd, want ik ben niet één, maar twee keer op vakantie naar Frankrijk geweest! Jazeker, dat lees je goed, twee! En nee, ik ben geen rijke stinkerd die zich twee dure vakanties kan veroorloven. Het waren gewoon twee zeer budgetvriendelijke vakanties: met de auto, de tent en ons eigen kookvuurtje :) Zalig was het!

Zo'n eigen kookvuurtje betekent dat ik zelf kon beslissen wat er precies op het menu stond. Lekker gemakkelijk en vooral lekker voorzichtig. Toch ben ik vaak heel dapper geweest en heb ik verschillende keren nieuwe dingen geproefd.

De eerste vakantie heb ik zelf gekookt 's avonds. En dan bedoel ik: de eerste avond lekkere pasta, daarna varieerde het tussen kip met gebakken aardappelen, kip met puree, soep, kip met een soort van frietjes, ... En af en toe gingen we op onze camping "uit eten". Daar heb ik voor de eerste keer in mijn leven croque monsieur gegeten. Nu, als je op vakantie gaat in Frankrijk, moet je weten dat zowat alles geserveerd wordt met frietjes: kaastaart met frietjes, panini met frietjes en dus ook croques met frietjes. Op de foto zie je onderaan mijn bordje met de croque monsieur en bovenaan dat van mijn vriend met een soort van kaastaart. En ik heb van beide bordjes geproefd. Verdorie, ik heb zelfs van de sla gegeten! Ik! Ik, die altijd zeg: "Sla, dat proeft groen! Sla, dat is droog! Sla, dat is niet lekker!" Het proefde -uiteraard- nog steeds groen, maar in combinatie met de frietjes en de croque viel het best nog mee. Eerst eventjes over de kaastaart of wat het dan ook was: ik moet eerlijk toegeven dat ik misschien wel fan ben van kaas. Ik weet niet of het de kaas was of het deeg dat zo lekker was, maar ik zou het zeker eens opnieuw proberen. De croque monsieur was ook lekker, maar jammer genoeg zat er niet alleen kaas tussen, maar hadden die Fransen er ook nog eens kaas bovenop laten smelten. Dat was een beetje te veel van't goeie! Er bestaat zoiets als "too much cheese". Ik heb er een kwartje van gegeten. Lijkt niet veel, maar ik voelde me die dag niet echt goed. Zelfs de frietjes heb ik niet opgegeten, dat wilt wat zeggen!

De foto hieronder toont zowel de prachtige natuur die er in Frankrijk te vinden is, als ons dagelijks middagmaal: van dat brood dat je twee weken kan bewaren. Niet echt gezond, maar het smaakte best wel goed. Als je goed kijkt, zie je ook "complet" staan: een volkoren broodje. Ik ben nog steeds verknocht aan wit brood, daar kan ik van blijven eten. Maar volkoren brood vind ik ook erg lekker. Da's veel gezonder en is langer houdbaar dan wit brood. 

Tijdens de tweede vakantie zag ons menu er eigenlijk bijna altijd hetzelfde uit. 's Middags bokes met choco (of voor mijn vriend gelei, worst, kaas,...) en 's avonds een soepje met lekker vers stokbrood (voor mijn vriend een soepje of Italiaanse schotel of iets anders). Helemaal niet avontuurlijk dus. Maar toch heb ik ook op deze vakantie twee nieuwe soorten eten ontdekt: kugelkopf en flammenkueche. Kugelwat en flammerwie? Kugelkopf is een soort van cake, maar dan van brioche-deeg. In de standaard kugelkopf zitten rozijnen en amandelen, maar je vindt ook vele andere varianten: met bosbessen, chocolade, citroen, noem maar op! Mijn vriend en ik hebben de variant met chocoladestukjes geproefd. Hoewel het niet naar een gewone cupcake smaakt (het is minder zoet), vond ik het wel erg lekker. Flammenkueche is een ander regionaal gerecht van de Elzas. Het lijkt wat op een pizza, maar het deeg is zo dun als een pannenkoek. Bij een standaard flammenkueche wordt daar dan kaas, gebakken spekjes en gebakken ajuin opgedaan en dat wordt in de oven gedaan. Resultaat: een lekker krokante "korst" en een "geflambeerde taart"! En ik geef eerlijk toe dat het een zeeeeeer lekker gerechtje was. Zo lekker dat we dat zelf ook wel eens willen maken. Dus, als ik zo'n flammenkueche zelf gemaakt heb, dan post ik het resultaat hier :) Ohja, nog eventjes vermelden bij de foto dat ik die heerlijk uitziende pannenkoek had besteld en mijn vriend de flammenkueche waarvan ik heb mogen proeven.

 En dan hier nog een foto van onze overheerlijke ijsjes in de Vogezen :) Het moeten niet altijd nieuwe dingen zijn om te proeven ;)

Wish me luck & keep on trying!

Pizza & pasta!

Voor ik aan mijn "pizza&pasta"-onderwerp begin, moet ik eerst nog iets rechtzetten van in mijn vorige berichtje. Want ik heb niet twee soorten kaas geproefd, maar DRIE! :) Jaja, naast het blokje kaas en het sneetje kaas heb ik me ook gewaagd aan smeerkaas. En niet zomaar gewone smeerkaas, nee, ik dacht: "ik doe eens gek en proef aan ham-kaas." Ham-kaas? Excuseer? Wat zeg je nu, Jonne? Jazeker, smeerkaas met ham! Ik kan je nu al zeggen dat er toen vanalles misliep in mijn gedachten: ok, ik ben kaas aan't proeven. Hè? Dat smaakt naar hesp? Nee, het is kaas! Nee, hesp! (Hesp = ham) Niet echt een voltreffer wat mij betreft.

Goed, na mijn kaasproeverij ben ik met mijn vriend een weekendje naar Brugge geweest. En zoals je weet, als een voedselneofoob van huis weg gaat, komt daar meestal wat eet-stress bij te kijken. Gelukkig voor mij is mijn vriend ook geen fan van al dat speciaal eten en wil hij ook liefst iets simpels eten. De tweede dag van ons weekendje zijn we dan ook spaghetti gaan eten: voor mij de spaghetti bolognaise en voor mijn vriend de spaghetti carbonara. Natuurlijk was ik vergeten te zeggen "zonder kaas, alsjeblieft", waardoor mijn spaghetti arriveerde met een berg kaas erop! Zucht, merde, verdikke, niets laten merken. Ik duw de hele kaashoop gewoon aan de kant en hopelijk is er nog niet te veel van gesmolten. Dikke pech dus, want dat bord was niet echt "kaas-aan-de-kant-duw-vriendelijk". Uiteindelijk heb ik mijn pasta gewoon opgegeten, met of zonder kaas erop! Mijn vriend stelde bovendien nog voor om van de carbonara te proeven. De durfal in mij stond daar natuurlijk voor open en dus proefde ik meteen (kuch) van zijn pasta. Niet slecht, moet ik toegeven.

En dan mijn ander Italiaans voedselavontuur. Pizza. Zo een van die dingen die blijkbaar de hele wereld lust, behalve bibi hier (bibi is Frans voor "ik", "mezelf", "mij"). Tijdens één van die vele WK-matchen die al op het scherm zijn geweest, kregen mijn broer en mijn vriend zin in pizza en een kwartier later stonden er al twee dampende pizza's in de woonkamer. Eén pizza margherita en één pizza quatro fromagio. (Schiet me niet dood als ik dit niet goed gespeld heb!). En voor mij een lekker pakje chips. Maar mijn broer en vriend spanden fijn samen tegen mij en ik kreeg dat pakje chips enkel en alleen als ik van de beide pizza's proefde. Eikels. Toch geen kaas-pizza? Waarom? Ik wil dat niet! Uiteindelijk staakte ik mijn protest (ik had zo'n zin in chips!) en waagde ik mij aan het pizzafestijn. En plots begreep ik waarom iedereen pizza lust. Toegegeven, mijn smaakpapillen moeten er nog wat aan wennen, maar pizza is lekker!

Het gekke bij nieuwe dingen proeven is dat je nooit weet waar je aan begint. Maar naderhand vraag je je af waarom je zo lang gewacht hebt om te proeven. En net dat geeft mij elke keer opnieuw moed om nieuwe dingen te proeven!


Wish me luck & keep on trying!

Kaasjes, visjes en barbecue

Hallo allemaal!

Vorige week was een moedige week voor mij, want ik heb verschillende dingen geproefd. Het eerste waar ik het over wil hebben, is vis. Thuis is niemand een grote viseter, dus dat komt hooguit 1 keer per maand op tafel te staan. Vorige week had mijn mama kabeljauwhaasje klaargemaakt met puree. Mijn vorige vis die ik had geproefd was een gestoomde vis, maar deze keer had mama de kabeljauw gepaneerd en goed gekruid. Toen eventjes niemand oplette, pikte ik snel een stukje uit de pan en stak het, samen met wat puree, in mijn mond. En... het was eigenlijk best lekker! Uiteraard, het was een nieuwe smaak, dus een ietwat vreemde smaak, maar toch wel lekker. Dus nam ik me nog een stukje bij! En daarna nog twee kleine stukjes!

Hier een foto van het lekkere kabeljauwhaasje. De cirkel staat voor wat ik er in totaal van heb gegeten! Niet veel, ik weet het, maar het is een begin.

Nog iets wat ik nog maar pas heb leren eten, is broccolisoep. 

Thuis wordt het gemaakt door de broccoli eerst te laten koken in water, dan twee blokjes kippenbouillon erbij, nog eventjes laten koken, dan de heleboel mixen, kruiden en klaar! En dat is echt overheerlijk. Bovendien proef ik precies meer de kippenbouillon dan de broccoli, hoewel ze thuis het tegendeel beweren. Achja, het zal dan wel liggen aan het feit dat ik eigenlijk niet weet hoe broccoli proeft :)

Terug naar de nieuwe dingen die ik heb geproefd. Vorige week heb ik twee soorten kaas geproefd, salade en een kerstomaatje. Over de kaas valt niet veel te vertellen, behalve dat het niet veel smaak had en een wat vettige, maar toch ook droge textuur. Ik kan het niet zo heel goed uitleggen. De eerste soort kaas was er eentje uit een salade die mijn vriend had gekocht. Dus, de exacte soort ken ik niet. De tweede kaas was een soort abdijkaas. Dikker en smeuïger van textuur, maar qua smaak was ik niet overtuigd. 

En dan ten slotte heb ik sla geproefd. Zoals jullie waarschijnlijk al weten, gruwel ik meestal van groene dingen en sla stond helemaal onderaan op mijn lijstje van dingen die ik wil proeven. Maar ik heb het uiteindelijk toch eens geproefd. Zondagavond, zalig weertje, en wat doe je dan? Juist ja, barbecueën. Papa bakte het vlees en mama maakte de groentjes klaar, waaronder ook een verse krop sla uit de tuin van mijn vriend zijn opa. Eerst vroeg mijn vriend of ik niet eens een kerstomaatje (of een snoeptomaatje) wilde proeven. Ik had al eens laten vallen dat ik die wel eens wilde proberen, en zo'n dingen onthoudt hij altijd :) Dus, ik kon niet anders (natuurlijk wel) dan proeven. En zo'n tomaatje valt best nog mee qua smaak. De textuur is, zoals gewoonlijk, wennen, maar de smaak was dik ok. En toen bood hij me ook een stuk sla aan, met nog een stukje kerstomaat erbij. Laat me nu al zeggen, sla is en zal nooit mijn favoriete eten worden. Terwijl iedereen zegt dat sla geen smaak heeft, vind ik dat sla GROEN smaakt. Als groen een smaak zou hebben, wel, dan zou het naar sla proeven. Ik zeg niet dat ik het niet meer opnieuw zou proberen, maar voorlopig ben ik niet fan. Ohja, mijn vriend gooide ook nog wat eiwit van een gekookt eitje op mijn bord. Dat heeft natuurlijk geen smaak, dus had ik het snel met wat frietjes verorberd. 

Zo, dat was alweer mijn week. Lekkere nieuwe dingen geproefd en wat minder lekkere. Hopelijk zitten er deze week ook wat nieuwe dingen in mijn menu, we shall see. Nu ga ik wat heerlijke verse aardbeitjes oppeuzelen, hmmmm! 

Wish me luck & keep on trying.

PS: bijna vergeten, maar deze morgen heb ik eigenlijk al iets nieuws geproefd! Een chocobroodje met wat pudding erin. De combinatie met pudding had ik nog nooit gegeten, maar njammie, het was lekker! 

Zelfgemaakte gehaktballetjes

Voor uitzicht krijgen ze 0/10, maar voor smaak een dikke 8/10! Een gehaktbal vind ik echt goor, walgelijk, vies uitzien, en da's dan ook meteen de reden waarom ik er nooit, maar dan ook nooit van wilde proeven. Maar, zoals ik al in mijn vorige blog zei, had ik al een koude kippengehaktbal geproefd. Vandaag maakte mijn mama zelf gehaktballen. Met patatjes en met boontjes in melksaus. En ik voelde me dapper, erg dapper. Alleen wist ik dat nog niet. Eerst proefde ik van de boontjes met melksaus. Niet echt mijn ding, en de geur al helemaal niet, maar het kon er wel mee door qua smaak. Het was niet heel vies, maar ook niet heel lekker.

En toen kwam ineens mijn dappere moment. Ik nam een klein stukje gehaktbal, met de aangebakken "korst" erbij. Hup, op mijn vork met een stuk aardappel en snel de mond in. WAUW. Wat een verrassing! In het Engels zeggen ze "I had an epiphany!" en zo voelde het bij mij ook. Net alsof er een nieuwe wereld voor me open ging: die van gehaktballen! Ik moet wel toegeven dat ik al gehakt heb gegeten, maar enkel verwerkt in mijn spaghettisaus. Het eten van een gebakken gehaktbal was dus iets volledig nieuws voor me en ik ben heel erg blij dat ik het heb geproefd. Hoewel ik er rotsvast van overtuigd was dat een gehaktbal muf en taai en jakkes was, is het eigenlijk heel kruidig en fel van smaak. Echt lekker! Dat mag mijn mama vaker maken :)

PS: Ik ben vergeten een foto te maken van de gehaktballen, dus zet ik hier gewoon een foto van Google op :)

Wish me luck & keep on trying!

Hello again!

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik hier nog een blog heb gepost. Maar het had ook allemaal zijn redenen. Ik heb het superdruk gehad op school met de lessen, de verschillende papers en vooral mijn thesis. En als ik dan wat vrije tijd had, was ik mijn laptop echt beu gezien. Maar dat gaat nu terug beteren. Ik heb vandaag mijn thesis officieel binnengebracht, dus de komende wrken zijn wat rustiger. Hoop ik. Echt waar.  

Maar genoeg over mijn school, ik wil het terug hebben over mijn eten. Want ik heb weer heel wat "meegemaakt". En geproefd. Lekker gevonden. Maar ook gezworen om nooit meer te proberen. Dat is het net als je nieuwe dingen proeft, je weet nooit waar je je aan moet verwachten. Meestal vraag ik eerst aan iemand hoe dat nieuwe stukje eten smaakt. Maar "zoet, maar ook wel wat bitter" of "en beetje zurig", dat zegt me natuurlijk niet veel. Dus probeer ik mezelf te overtuigen om het gewoon in mijn mond te steken en het zelf te testen. En tegenwoordig lukt dat in 80% van de gevallen. Ik wou echt dat ik kon zeggen 100%, maar soms val ik volledig terug in mijn oude gewoontes van alles te weigeren. Maar alles heeft zijn tijd nodig en dus wanhoop ik niet.  

De laatste paar maanden heb ik weer heel wat dingen geproefd en sommige dingen blijven eten. Zo heb ik op één dag zelfs verschillende dingen geproefd. Laat me kort even de situatie schetsen. Ik was bij mijn vriend blijven slapen en zoals jullie waarschijnlijk ook weten, is er bij iemand anders thuis NOOIT wat je lust. Ik had die dag 's morgens al een grijze boterham gegeten, mijn eerste keer dat ik grijs brood at, en ik vond dat eigenlijk zelfs lekkerder dan gewoon wit brood. Op de korst na natuurlijk, want niets kan zo'n lekkere krokante korst van wit vers brood verslaan. Ook de choco die ik erbij at was een "firsttimer": van die choco uit de Aldi met twee kleurtjes: wit en bruin. Zeker niet slecht, maar geef mij toch maar liever Nutella. 's Middags stonden er opnieuw "bokes" op het menu, voor mij met een klein beetje boter en chocolade hagelslag. Die van de gb, want een ander merk moet je mij niet geven, hoor. En mijn vriend ging een eitje bakken. Het vreemde is, ik had al een tijdje zin om zo'n gebakken eitje te proeven, want hoewel het er echt niet mooi uitziet, leek het mij wel erg lekker te zijn. Dus toen mijn vriend zijn eitje geklutst, gekruid en gebakken had, vond ik dat het tijd werd om daar eens van te proeven. En eigenlijk, het was helemaal niet slecht! Mijn volgende en meteen ook laatste proefsel van die dag, vind ik nog steeds straf. Het was iets waarvan ik dacht dat ik het noooooooit zou eten: een gehaktbal. En meer specifiek: een koude kippe gehaktbal. Okee, okee, het klinkt nu alsof ik zo'n hele bal heb opgegeten, maar je moet wel in gedachtrn houden dat als ik zeg dat ik iets proef, dat het echt maar een klein stukje is. Eigenlijk niet eens een hap. Iemand anders zou zeggen: daar heb je toch niets aan en dat proef je toch niet! Maar ik heb aan een ministukje genoeg om mijn oordeel te vellen over voedsel. Ahja, de kippengehaktbal dus. Ik ben er tot vandaag nog steeds niet uit wat ik er nu precies van vind. Het was niet vies, da's al belangrijk, maar het had ook een andere textuur dan ik had verwacht. En de smaak zelf, ja, hoe beschrijf je zoiets? Het smaakte niet echt naar kip, maar toch een beetje. Het was niet zoet, niet zuur, niet bitter, maar als "droog" een smaak zou zijn, zou ik het wat droog noemen.  

De rest van wat ik heb geproefd en van wat ik me nog herinner, zal ik kort proberen op te sommen. Videe, kalkoen, kalfsvlees, boontjes met ajuin en stukjes spek in, varkensvlees, konijn, opnieuw spruitjes, druiven, kiwi, appel MET schil, "koekskeskoek", volkoren spaghetti met mijn zelfgemaakte bolognaidesaus en meergranen-ovenbroodjes (dit is trouwens mijn ultramegafavoriete gerechtje geworden. En dat van mijn vriend ook!), tomatensoep gemaakt met echte groentjes, zoete aardappelfrietjes, kippenwit (dat eet ik tegenwoordig bijna altijd tussen mijn sandwiches, met ketchup), boterhammen met choco en daar banaan bij, ananas (mijn god, da's lekker en zoet en hmmmmmm!), perzik (never ever again), peer (ook een dikke no-no.), bloemkool met zo'n witte saus (niet slecht), opnieuw spek, paprikasoep, groentesoep, brocollisoep, bloemkoolsoep (veel soepjes dus), een stukje van het eiwit van een hardgekookt eitje, vis (kabeljauw gestoomd en gepaneerd) en nog wat dingen die ik nu waarschijnlijk vergeet. Heel belangrijk ook, ik heb mezelf gedwongen en geleerd om ook met patatjes vlees te eten of nieuwe dingen te proeven. Dit blijft nog steeds een uitdaging voor mij, maar wat ketchup maakt het al wat makkelijker. Ik snap trouwens niet dat mensen echt puur een groot stukvlees alleen kunnen eten, jakkie! En ook barbecue heb ik nu eens gegeten zonder frietjes! Kip, met stukjes brood, een paar schijfjes komkommer en natuurlijk ketchup.  

Ohja, nog eventjes melden dat ik kip, kippenwit, gebakken haantje, varkenshaasje, kiwi, druiven, appels MET schil, grijs brood, volkoren spaghetti en volkoren broodjes nu tot mijn "vaste menu" kan tellen. Klein applausje voor mezelf!

Wish me luck & keep on trying!