woensdag 7 januari 2015

Konijnenvoer!

Ik moet iets toegeven. Ik weet dat ik vroeger een absoluter verafschuwer was van groenten, echt, ik haatte groentjes. Maar nu, ik begin ze meer en meer te appreciëren.

Een tijdje terug proefde ik voor de eerste keer rauwe, geraspte worteltjes en was ik meteen verkocht! Nu, ik weet niet hoe dat met jullie zit, maar zelfs als ik 1 keer iets geproefd heb en het onmiddellijk lekker vond, dan is die tweede keer opnieuw een "opgave" voor me. Zo ook met de worteltjes. Eerst vraag ik me dan af: "Zou ik het wel opnieuw lekker vinden?" of "Misschien heb ik me vorige keer gewoon vergist en is het eigenlijk erg vies?" Brr, toch maar opnieuw proeven dan! En jawel hoor, mijn goede smaak ;) werd bevestigd: geraspte worteltjes zijn overheerlijk lekker! Jammer genoeg was er niet meer veel over, maar ik heb het potje tot het laatste worteltje leeggeknabbeld!

Deze week werden er thuis ook worteltjes en erwten (poeten en etten) gemaakt: met vocht en al in een pan en daar nog suiker bijdoen en laten koken. En omdat ik rauwe worteltjes nu al twee keer had geproefd en lekker bevonden, heb ik deze klaargemaakte wortels ook maar geproefd! Nuja, niet geheel vrijwillig... Mijn vriend is er erg goed in om gewoon eten op mijn bord te gooien en, hoewel ik dat vroeger nooit gedaan zou hebben, dan proef ik er meestal ook gewoon van. Dus ook nu kreeg ik een wortel op mijn bord gesmeten en knibbelknabbel, op was de wortel! De smaak was enorm zoet, wat ook wel normaal is met al die suiker erbij. Ik ben eigenlijk geen zoetebek, maar dit kon me wel bekoren, hoor!

Ohja, nog een kleine update. Tegenwoordig is bij ons thuis wit brood verdwenen. We maken al enkele jaren ons brood zelf en mijn ouders maakten door de week altijd wit brood voor mij en mijn broer. Maar sinds enige tijd hebben we beslist om geen wit brood meer te maken, maar de grijze variant. En zoals dat meestal gaat bij een voedselneofoob: het was wennen! Ik heb al vaak grijs brood gegeten bij mijn vriend, maar bij zelfgemaakt grijs proef je de kleine "zaadjes" veel meer. En in het begin hield ik absoluut niet van die smaak, maar nu ben ik er al meer aan gewend.

Een boke met muizekeutelkes! (vertaling: Een boterham met hagelslag)

Wish me luck & keep on trying

zondag 4 januari 2015

Gelukkig nieuwjaar!

Eerst en vooral wil ik jullie een heel gelukkig en vooral proef-rijk 2015 wensen! Dat al jullie dromen en wensen mogen uitkomen en dat jullie samen met mij heel wat nieuwe dingetjes leren eten!

In mijn vorige blog had ik beloofd om over mijn nieuwjaarseetperikelen te vertellen, so here goes. Mijn vriend en ik waren uitgenodigd bij vrienden van hem en enkele oud-schoolkameraden. Iedereen moest voor iets zorgen en wij stonden in voor de drank. Maar het eten, dat gingen onze gastdames en de andere gasten maken. Uiteraard krijg je als voedselneofoob dan meteen de gedachte: "Wat gaat er voorzien zijn? Ga ik dat lusten? Als ik het niet lust, kan ik dat dan weigeren en hoe?" Niet zo'n toffe gedachtes om het nieuwe jaar mee in te zetten, als je het mij vraagt.

Wat schafte de pot nu? Eerst waren er hapjes voorzien: chips, nootjes, zoutjes en nog ovenhapjes. Daarna broccolisoep en als hoofdgerecht gehakschotel (puree, bloemkool en gehakt in een ovenschotel en dat in de oven bakken) of een ovenschotel met witloof, hesp en gratin. Niets voor mij, dus... Het dessert was appelstrüdel met ijs en warme chocoladesaus.

Ik had me dus maar volgegeten aan de hapjes en aan de heeeeeel erg lekkere soep. Toen het hoofdgerecht op tafel stond, had ik natuurlijk al genoeg gegeten en kreeg ik er geen hap meer bij. Ik heb de gehaktschotel wel geproefd en het viel best mee, maar mijn buikje zat al vol :) Een uurtje later kon de dessert er gelukkig wel al terug bij. Ook de eerste keer dat ik appelstrudel at, en ik vond het idee van warme appel toch niet zo geslaagd. Maar in combinatie met het ijs en de chocoladesaus: een dikke aanrader!

Al bij al viel het eten bij nieuwjaar nog mee, mede omdat ik aan niemand heb moeten uitleggen dat ik bijna niets lust. Het is veel leuker om ergens te gaan eten, zonder dat je  een uitleg over je eetgewoontes achter de rug moet hebben.

Wish me luck & keep on trying!