Roekoe? Toch maar liever niet.

Wat kan nieuwe dingen proeven soms toch een ware teleurstelling zijn... Zeker als je al lange tijd vanalles hebt geproefd en ook (min of meer) lustte. Op zo'n moment zou je bijna denken dat je nooit meer iets nieuws wilt proberen. Maar! Daar moet je je gewoon overzetten! Neofobie overwinnen gebeurt met vallen (veel vallen) en daarna ook opstaan!

Twee weken geleden kwam mijn vriend thuis van een bezoekje aan de buurman met een zakje vol vlees. Duivenvlees! Laat me eventjes eerlijk zijn: ik haat duiven. Of beter gezegd: ik heb er enorm schrik van! Ik ben niet altijd bang geweest van duiven, hoor. Maar op een gegeven moment kwam er in me op dat (de meeste) duiven rode ogen hebben. En dat "duiven" wel erg lijkt op "duivels". Nee, ik geloof niet in duivels, maar toch! En dat vreemde duivengedrag, die rare bewegingen en vooral dat opdringerig gedoe!

En toch wilde ik wel van duivenvlees proeven. Dus zocht ik raad: eerst bij de buurman en daarna ook bij familie en vrienden. Van verschillende "bronnen" hoorde ik: eerst de duif koken (bouillon trekken) en daarna gewoon kruiden met peper en zout en bakken met boter. Dus zo maakte ik mijn duifje ook klaar.

Voor mijn vriend was het al duidelijk van het begin: duivenvlees is een soort van "wild" en het bevat botten, dus dikke "no-no" voor hem :) Maar ik, moedig als ik was, wilde zeker en vast ervan proeven! Tenminste... totdat ik het stukje duif opensneed. Ik heb namelijk nog nooit in mijn leven zo'n donker stuk vlees gezien, laat staan geproefd. En daar stond het dan voor mijn neus: donkerbruin en ik wist bovendien ook niet of het wel goed klaargemaakt was! Maar ik had me nu eenmaal voorgenomen om te proeven en dus stak ik snel een stukje van dat donkere vlees met een stukje kroket in mijn mond.

Nog nooit in mijn hele leven heb ik ooit braakneigingen gehad omdat ik iets moest eten. (Ofja, toch niet dat ik weet.) Maar nu dus wel. Ik stak dus dat stukje duif en kroket in mijn mond. Knabbel, knabbel, knabbel. Vreemde smaak.. Knabbel, knabbel, knabbel... Ohnee, dit gaat NIET goed! Dat moet nu uit mijn mond! Onmiddellijk! Het moest er al uit zijn! En ik liep héééél snel naar de keukenrol om het stukje uit te spuwen. Bah, nooit meer.

Maar eerlijk, ik zou het zeker en vast nog eens proeven als het door iemand anders is klaargemaakt ;)



Wish me luck & keep on trying!

Croque-monsieur-liefde

Sinds ik in mijn eigen huisje woon en het af en toe niet haalbaar is om "noen" (lees: een warme maaltijd) te maken, ben ik helemaal verzot op croque'jes!

Het begon eigenlijk allemaal enkele maanden geleden. Mijn vriend is fervent fan van de croque monsieurs (tosti's voor de Nederlanders onder jullie) van zijn oma. Zij maakt die klaar in een pan: boter aan beide kanten van de croque smeren, de pan in en lekker vettig laten bakken! En omdat ik tegenwoordig best wel nieuwsgierig ben naar nieuwe soorten eten, dacht ik: "Kom, we proeven er eens een stukje van!" Let wel, ik had daarvoor nog maar 1 keer een soort van croque-monsieur gegeten en dat was, misschien herinneren jullie het je nog, op een camping in de Ardèche. Tijdens onze vakantie vorig jaar dus. Maar dat was een croque-monsieur met niet alleen kaas tussen, maar ook nog eens enorm veel gesmolten kaas erbovenop! Iets te veel van het kaas-goede, dus.

Maar dus enkele maanden geleden proefde ik voor het eerst van een "echte" croque-monsieur, klaargemaakt zoals vroeger :) Die combinatie van het zoete/zoute van de smeuïge gesmolten kaas met de smaak van de hesp en de aangebakken boter op de sneden brood, die klopte gewoon. Daar nog wat ketchup bij en het plaatje was compleet. Maar na deze ene keer croque-monsieur op bomma's wijze, heb ik een hele tijd geen croque's meer gegeten. Tot we eenmaal in ons huisje woonden. Mijn vriend at wel vaker snel een croque uit het vuistje en omdat ik niet altijd boterhammen met hagelslag wilde eten, probeerde ik op een dag ook zo'n croque-monsieur. En het was lekker! Niet zo lekker als die uit de pan, jammer genoeg. De smaak van de aangebakken boter ontbrak. Maar toch lekker genoeg zodat ik echt wekelijks (en soms bijna dagelijks) croque-monsieurs durf eten :) Ik eet ze het liefst in combinatie met curryketchup. En als de kaas of de hesp langs het brood uitsteken, dan snij ik dat eigenlijk liever af. Maar voor de rest kan een croque mij absoluut bekoren!

Ik weet dat normaal gezien een croque-monsieur wordt gemaakt met wit brood of echt croque-brood, maar wij maken die meestal gewoon met het brood dat we in huis hebben: "supergrijs" brood ofwel grijs tijgerbrood. En dat is ooooook heel erg lekker!

Wish me luck & keep on trying!

Echte boerenkost!

Iedereen heeft het wel al eens gehoord: er is niets beter dan echte Vlaamse boerenkost! En eigenlijk moet ik toegeven dat ze wel gelijk hebben...

Wat versta ik dan onder "echte Vlaamse boerenkost"? Bijvoorbeeld wortelstoemp met worst! Ohja, ik, die vroeger nooit maar dan ook nooit worst zou willen eten, ik ben verlekkerd op wortelstoemp met worst. Ik heb het receptje wel een beetje aangepast naar mijn eigen wensen: geen vettige varkensworst, maar lekkere kippen- of kalkoenworst! Niet zelfgedraaid, maar wel lekker zelf gebakken :) En daarbij een lekkere zoete portie wortelstoemp! Ik had al enkele keren worst met aardappelen en daarbij worteltjes gemaakt, maar vandaag deed ik het zoals het hoort: worteltjes (gekookt in water met 3 theelepels suiker) onder de aardappelen gepureerd! Ik moet toegeven, ik dacht eerst: "Ohjee, dat zijn VEEL wortels, TE VEEL wortels..." Daar was mijn angst weer... Maar toen het eenmaal op mijn bord lag, en ik het rook, kwam het water me al in de mond. En het was echt wel heel erg lekker!

Okeeeee, dit LIJKT niet superveel te zijn, maar het zijn dan ook heel erg grote borden! 

Gisteren heb ik ook weer een andere lekkere vleessoort gemaakt & geproefd: kalfsoester. Oester? Van een kalf? Ja, dat is eigenlijk gewoon het biefstukvlees, maar dan van een kalfje. Uit de billetjes dus! (Goh, dat klinkt zo erg als ik dat hier zo schrijf...) Maar hoe dan ook, een heerlijk mals stukje vlees! Ik heb ondertussen al ontdekt dat ik vlees graag supermals eet, en als het gebakken is als een schoenlap (lees: taai, taaier, taaist!), dan kan ik echt niet van de textuur en dus ook niet van de smaak genieten. En bij de kalfsoester kan ik zeggen dat het erg mals gebakken was. Wel geen bloed meer (dat durf ik nog niet echt), maar nog superzacht! 

Maar het beste van de week, dat was toch wel mijn zelfgemaakte kalkoen met druivensaus, een receptje van de mama. HMMMM! HEEEEERLIJK! OVERHEERLIJK! Als je met één soort vlees zou willen beginnen, raad ik toch wel kalkoen aan: ongelooflijk mals en niet scherp van smaak. Daar dan nog een superzoet sausje en druifjes zonder pit, kroketjes ernaast en SMULLEN MAAR! Ik eet zelfs de druifjes mee op, in tegenstelling tot mijn vriend. Eindelijk lust ik eens iets dat hij niet lust!

Jammer genoeg dacht ik pas aan een foto toen alles al verorberd was :) Volgende keer maak ik zeker en vast een foto om hier te posten, beloofd! 

Wish me luck & keep on trying!

Eigen gerechtjes

In een eigen huisje wonen betekent ook voor je eigen kost zorgen. En dat is exact wat ik sinds twee weken heb gedaan en ik ben supertrots op mezelf. Niet alleen omdat ik elke dag gekookt heb, maar ook omdat ik bijna alles geproefd heb! Jaja, groentjes ook :)

Eerst al eventjes over mijn bakperikelen: wafels! HEEEERLIJKE wafels! En vooral: helemaal zelfgemaakt :) Jammer genoeg heb ik er geen foto's van waarmee ik kan opscheppen, maar ik kan je verzekeren: njammie!

En dan enkele van mijn zelfgemaakte menu's. "Noeneke", zoals ze wel eens durven zeggen hier. Ik heb al verschillende keren kip met gebakken patatjes gemaakt (voor mijn vriend met sla erbij), en ik ben daar grote fan van! Met een klein beetje curryketchup erbij smaakt het echt heerlijk! Vroeger at ik misschien maar een half stukje gesneden kip, maar nu kan ik al verschillende stukjes op.

 Ziet er best goed uit, niet? 

Een ander menuutje waren ook aardappelen, maar deze keer met kalkoenschnitzel. Nog nooit gegeten, laat staan klaargemaakt. Maar, op de kleine stukjes ietsje te zwart gebakken vlees, vond ik het zeer geslaagd. Kalkoenschnitzel is qua smaak ongeveer hetzelfde als gewoon kip, maar dan met een krokant korstje errond. 

Niet mijn bordje ;) Véééél te groot stuk vlees en mayo, beh!  

Ook vis heeft op onze menu gestaan. Kabeljauw is echt wel mijn favoriete vis en ik zou het elke week kunnen eten! Deze keer met puree en een lekker korstje van paneermeel van paprika en peterselie.

Bordje al bijna leeg!

En dan moest ik natuurlijk ook eens groentjes beginnen te maken. Op de boodschappenlijst stonden bloemkool en broccoli. Van de broccoli heb ik een zalig soepje gemaakt. Gewoon de broccoli gekookt in water met enkele blokjes kippenbouillon en dan mixen. Voor wie, zoals mij, niet echt groente-achtig is, is zo'n soepje de ideale oplossing. Toch de nodige groentjes binnen, zonder de textuur en de volle smaak! 

De bloemkool werd vervolgens met een melksausje klaargemaakt en opgegeten met aardappelen en kalfslapje. Ik had bijna niet gedurfd om die bloemkool te proeven, maar dan toch een hapje genomen. De smaak was even wennen, maar hoe meer ik er van at, hoe beter het begon te smaken. 

 Het lijkt misschien niet veel, maar voor mij was dit echt een gigantische stap vooruit! 

Ook nog op de menu, maar dan zonder foto: kippenworst met -rara- aardappelen! Ook best lekker. Ik wilde eerst echt niet proeven van de worst, het was me te nieuw en te spannend. Maar, uiteindelijk heb ik toch een klein stukje van de kippenworst van mijn vriend geproefd en heb ik mezelf dan ook maar een stukje genomen :)

Niet alleen middageten heb ik leren eten, maar ook iets overheerlijks: Ben & Jerry's Cookie Dough ijs. Hoewel ik nooit echt geïnteresseerd was in Ben & Jerry's, heb ik me toch eens laten overhalen om ervan te proeven en de Cookie Dough-versie vond ik heeeeerlijk! Het ijs op zich is al lekker, maar de stukjes chocolade en koekjesdeeg ertussen maken het allemaal onweerstaanbaar :)

En nog een laatste nieuwtje in mijn huisgemaakte probeersels: rode bessengelei! Helemaal zelfgemaakt met de besjes die hier in de tuin groeien. Ik moet er wel zelf nog van proeven, maar ik ben er zeker van dat het lekker zal zijn. Ik hou jullie op de hoogte!

Wish me luck & keep on trying!

Hatsjoem.

Ik denk dat er als "herstellend" voedselneofoob  niets leuker is dan verkouden zijn. Nee, ik heb het niet over het snotteren en het sniffen, maar wel over mijn smaakpapillen die blijkbaar al een weekje verlof hebben. En ik vind het heerlijk!

Ik kan veel dingen proeven, zonder dat de smaak mij tegensteekt. Zo leer ik wel wennen aan de textuur, zonder mij zorgen over andere dingen te moeten maken. Deze week heb ik bijvoorbeeld al de volgende dingen gegeten zonder moeite: gebakken aardappelen met kip en worteltjes, kroketjes met kalfsvlees en (ook weer) worteltjes, gebakken spek met aardappelen. Ik heb ook opnieuw sla geproefd, maar die smaak ligt mij echt helemaal niet. Zoals ik al eens in een eerder blogbericht heb gezegd: het is me te groen! :)


Dat is uiteraard niet het enige dat ik de afgelopen tijd heb geproefd. Ik heb al eens eerder aangehaald dat ik grote fan ben van gepaneerde kabeljauw. Ik merk het vooral aan de grootte van mijn porties. Meestal eet ik van vlees of vis of groentjes maar een minieme portie en dan heb ik eigenlijk ook snel genoeg. Ik denk dat het te maken heeft met de moeite die ik in het eten moet steken dan.. Maar goed, terwijl ik in het begin ook nooit meer vis at dan de grootte van een duim of een halve duim, begin ik steeds grotere stukjes te nemen. De laatste keer (foto) best een groot stuk naar mijn mening!

Het schooljaar zit er ook bijna op en dat betekent als leerkracht dat je naar een hoop personeelsfeestjes moet. Maar daar zie ik dus echt tegenop... Ik ben uitgenodigd op een drietal feestjes (voor- en tegelijk ook nadeel als je op verschillende departementen van verschillende scholen werkt) en ik ben al vrij zeker dat ik naar geen enkel feestje zal gaan. Bij het ene feestje is er een vast menu, en daar ben ik echt geen held in. Ik krijg nu al een benauwd gevoel als ik denk aan hoe ik het aan bod zou brengen dat ik zoveel dingen niet lust. Het tweede feestje is een BBQ, wel leuk, maar ook niet mijn meest favoriete soort maaltijd. Thuis kan ik daar wel van genieten, dan zijn er frietjes bij, wat koude spaghetti (zonder olijfolie), een beetje brood en ik kan al dan niet een vleesje nemen, zonder dat iemand mij raar zal bekijken. Het laatste feestje is gewoon een feestelijke afsluiter van het jaar, waarschijnlijk ook met hapjes en wat buffetvorm, maar ik ga liever naar mijn (nieuwe) huisje dan!

Jaja, je leest het goed, dit weekend is the big move! Ik ga samenwonen met mijn vriend in ons nieuwe huisje! Heel erg excited, vooral omdat ik dan meer kan experimenteren met eten. Ik kan dingen maken, zonder dat ik daarbij iemand anders stoor en als ik het niet lust, smijt ik het de vuilbak in :)

Over verhuizen gesproken, we zijn onlangs ook naar een housewarming geweest van vrienden en daar waren -zoals het "hoort"- ook wat hapjes. Chips, borrelnootjes, allemaal geen probleem! En toen kwamen er ook mini-pizza's. Ik hoor altijd van iedereen dat pizza's toch zo geweldig lekker zijn, dus heb ik me gewaagd aan zo'n mini-pizza, kwestie van niet te veel te moeten doorgeven aan mijn vriend als ik het niet lust ;). En eigenlijk was ik aangenaam verrast! Het was best wel lekker, zo'n minipizza. Ik vermoed dat het een "bolognaise" was, er lag een soort van tomatensaus op, met stukjes hesp en een beetje gesmolten kaas. Jammer genoeg was de tweede portie een hele andere soort, met veel te hete pepers erop. Niet zo tof voor mijn smaakpapillen.

Dat zijn zo ongeveer mijn eetavonturen de laatste paar weken. Nu moet je niet denken dat ik voor de rest alleen maar verval in mijn oude eetgewoontes, nee hoor. Mijn sandwiches hebben nu steevast wat kippenwit ertussen in plaats van alleen maar ketchup, mijn frietjes zijn altijd vergezeld van iets kip-achtigs, zelfs met mijn aardappelen probeer ik ook altijd een stukje vlees te eten!

Wish me luck & keep on trying!

Druk, drukker, drukst

Wat kan de tijd toch vliegen! Veel te snel.. Zo snel zelfs, dat ik soms zelfs vergeet om nieuwe blogs te posten. Shame on me! Daarom dus, hier eindelijk nog eens een nieuw berichtje.

Eerst en vooral, dikke sorry voor het lange stilzwijgen. Zoals ik al zei, heb ik het ongelooflijk druk gehad de laatste tijd. Ik ben namelijk sinds september aan het werk als leerkracht en dat brengt best veel werk met zich mee. Bovendien hebben mijn vriend en ik een huis gekocht en dat brengt énorm veel tijd en werk met zich mee: huizen zoeken, huis vinden, prijs onderhandelen, met banken onderhandelen, lening in orde maken, honderdduizend andere dingen in orde maken, uitzet kopen, nog meer uitzet kopen, een hondje bestellen (joepie!!), daar spulletjes voor kopen, ... Ik kan uren blijven doorgaan. Dan wordt het heel moeilijk om daartussenin nog tijd te vinden voor mijn blog. Maar goed, ik neem nu -tussen het lessen voorbereiden door- eventjes de tijd om wat van me af te schrijven.

Voor de rest kan ik alleen maar zeggen dat ik best weer veel nieuwe dingen heb geproefd in de tussentijd. Enkele grote favorieten, maar ook enkele dikke floppen.

Wat ik heel lekker vond en zeker nog eens zelf wil maken (binnenkort in ons eigen huisje), is een "Club sandwich" die mijn vriend in een restaurantje in de Eifel heeft gegeten.

Ik weet dat je normaal gezien een foto moet maken VOOR je je eten "aanvalt", maar soit! De club sandwich was eigenlijk een stapeltje met drie getoaste sneden brood met daartussen tomaat, sla, spiegelei, spek, dungesneden kalkoen en vinaigrette. Daarvan heb ik enkel spek en kalkoen al eens afzonderlijk geproefd. Nu was het dus een wirwar van nieuwe smaken en nieuwe texturen, maar ik vond het echt heeeeel lekker. Ik was dus ook behoorlijk jaloers op mijn vriend toen hij de rest daarvan mocht opeten en ik bleef zitten met mijn veilig tomatensoepje ;-) Life is for the brave? 

Wat ook een geweldig geslaagd gerecht is, was de kalkoen met druiven (met kroketjes) die mijn mama vorige week maakte. Om je vingers van af te likken! De kalkoen en het sausje had ik wel al eens gegeten en ook nu was het vlees heerlijk mals, bijna smeltend in je mond, terwijl het sausje net zoet genoeg was. Ik krijg er al bijna terug honger van. Maar deze keer heb ik dus ook de druifjes geproefd die altijd in de saus zitten. Het blijft me steeds verbazen hoe ik van sommige dingen kan denken dat het afschuwelijk vies moet zijn, en als ik dan proef... Heerlijk! De druifjes waren een dikke yes, please voor mij! Dat mag ons mama wel wat vaker maken!

Hoewel ik altijd heb gezegd dat ik geen "populair" ijs wilde eten, heb ik me dan toch eens gewaagd aan het fameuze Ben & Jerry's-ijs en dan meer bepaald die met "Cookie Dough". Voor wie er hier een zoetebek is, begin er niet aan, want je stopt gewoon niet! Lekker, lekker, lekker! 

Ik heb hierboven al gezegd dat we in de Eifel zijn geweest. En het was ook net daar dat ik mijn grootste no-no van het jaar heb geproefd. Eventjes de context schetsen: we hebben tijdens de paasvakantie de Wildnis-trail gedaan, een wandeltocht van 85km waarbij je van hotel tot hotel wandelt. En in één van die hotelletjes werd ons aangeraden om bij een bepaald beroemd klooster de erwtensoep te gaan eten, want dat was de heerlijkste, beste, meest geweldige erwtensoep ooit! Die moesten we dus zeker gaan proeven. Eenmaal daar aangekomen, had ik toch wat meer zin in een spaghetti dan een erwtensoepje. Maar helaas, blijkbaar stond er die dag niets anders op het menu dan erwtensoep. Broodje erbij, wat drinken erbij en naar ons tafeltje dan maar. De geur kon me al niet echt overtuigen. En na een klein nipje van de soep was ik echt gedegouteerd! De "soep" smaakte eerder naar water met een vieze stofsmaak en de textuur was allesbehalve smeuïg.. Mijn vriend geloofde er niet veel van: "Eet dat toch gewoon op!", was zijn reactie. TOT hij zelf eens proefde. Ik kreeg onmiddellijk gelijk :-D We hebben de stofsoep direct aan de kant geschoven en ons buikje "gevuld" met brood en wat chocolade. 

En dat waren zowat de hoogtepunten van mijn gelukte en mislukte proeverijen. Ik hoop dat ik de komende weken wat meer tijd ga hebben om regelmatig mijn blog te updaten.

Wish me luck & keep on trying!

Nieuwe lekkernijen.

Voor ik aan deze voedselontdekkingsreis begon, bestond mijn lievelingsmenu uit frietjes, kroketjes of tomatenroomsoep. Meer niet. Ik at niets anders bij de frietjes en kroketjes at ik enkel af en toe met een ieniemienie stukje vlees. How that has changed!

Vandaag kan ik zeggen dat ik toch wel drie absolute favorieten heb: volkoren spaghetti met mijn zelfgemaakte spaghettisaus (en volkoren ovenbroodjes) staat zeker en vast op nummer één. De tweede plaats wordt gedeeld door frietjes met videe (koninginnenhapje) en puree met gepaneerde kabeljauw. Hééééérlijk.

Ik herinner me nog één van mijn eerste berichten op deze blog. Ik vertelde over het gevoel van willen proeven, maar niet kunnen, niet durven. Mijn mama was vis aan het maken en ik wilde niets liever dan durven proeven, maar ik ben er nooit aan toe geraakt. Nu, een hele tijd later, behoort vis toch wel tot mijn favoriete menu. Het liefst elke week! Mijn mama koopt meestal kabeljauw, die gepaneerd en heerlijk gekruid wordt. Njamnjamnjam! Als er iets is waar je mee kan beginnen om te proeven, dan is het vis. Maar begin niet met gepaneerde, gekruide vis. Proef eerst gestoomde vis, die niet gekruid is! Die heeft bijna geen smaak, maar toch heb je weer iets nieuws geproefd :)

En dan is er nog de videe met frietjes. Ik weet niet wat het is, maar de combinatie van de frietjes, de videesaus, de kip en curry-ketchup is echt onweerstaanbaar voor mij. De eerste keer dat ik videe proefde was bij mij thuis, de tweede keer dat ik het at was tijdens een eetdag van de lokale voetbalploeg. Ik was onmiddellijk verkocht. Behalve van die vieze champignons, daar moet ik echt niets van weten.

 Homemade videe, hééééérlijk! 

Ik kan alleen maar hopen dat ik nog meer nieuwe lievelingsgerechtjes kan ontdekken en voor jullie uiteraard hetzelfde :) 

Wish me luck & keep on trying!

Konijnenvoer!

Ik moet iets toegeven. Ik weet dat ik vroeger een absoluter verafschuwer was van groenten, echt, ik haatte groentjes. Maar nu, ik begin ze meer en meer te appreciëren.

Een tijdje terug proefde ik voor de eerste keer rauwe, geraspte worteltjes en was ik meteen verkocht! Nu, ik weet niet hoe dat met jullie zit, maar zelfs als ik 1 keer iets geproefd heb en het onmiddellijk lekker vond, dan is die tweede keer opnieuw een "opgave" voor me. Zo ook met de worteltjes. Eerst vraag ik me dan af: "Zou ik het wel opnieuw lekker vinden?" of "Misschien heb ik me vorige keer gewoon vergist en is het eigenlijk erg vies?" Brr, toch maar opnieuw proeven dan! En jawel hoor, mijn goede smaak ;) werd bevestigd: geraspte worteltjes zijn overheerlijk lekker! Jammer genoeg was er niet meer veel over, maar ik heb het potje tot het laatste worteltje leeggeknabbeld!

Deze week werden er thuis ook worteltjes en erwten (poeten en etten) gemaakt: met vocht en al in een pan en daar nog suiker bijdoen en laten koken. En omdat ik rauwe worteltjes nu al twee keer had geproefd en lekker bevonden, heb ik deze klaargemaakte wortels ook maar geproefd! Nuja, niet geheel vrijwillig... Mijn vriend is er erg goed in om gewoon eten op mijn bord te gooien en, hoewel ik dat vroeger nooit gedaan zou hebben, dan proef ik er meestal ook gewoon van. Dus ook nu kreeg ik een wortel op mijn bord gesmeten en knibbelknabbel, op was de wortel! De smaak was enorm zoet, wat ook wel normaal is met al die suiker erbij. Ik ben eigenlijk geen zoetebek, maar dit kon me wel bekoren, hoor!

Ohja, nog een kleine update. Tegenwoordig is bij ons thuis wit brood verdwenen. We maken al enkele jaren ons brood zelf en mijn ouders maakten door de week altijd wit brood voor mij en mijn broer. Maar sinds enige tijd hebben we beslist om geen wit brood meer te maken, maar de grijze variant. En zoals dat meestal gaat bij een voedselneofoob: het was wennen! Ik heb al vaak grijs brood gegeten bij mijn vriend, maar bij zelfgemaakt grijs proef je de kleine "zaadjes" veel meer. En in het begin hield ik absoluut niet van die smaak, maar nu ben ik er al meer aan gewend.

Een boke met muizekeutelkes! (vertaling: Een boterham met hagelslag)

Wish me luck & keep on trying

Gelukkig nieuwjaar!

Eerst en vooral wil ik jullie een heel gelukkig en vooral proef-rijk 2015 wensen! Dat al jullie dromen en wensen mogen uitkomen en dat jullie samen met mij heel wat nieuwe dingetjes leren eten!

In mijn vorige blog had ik beloofd om over mijn nieuwjaarseetperikelen te vertellen, so here goes. Mijn vriend en ik waren uitgenodigd bij vrienden van hem en enkele oud-schoolkameraden. Iedereen moest voor iets zorgen en wij stonden in voor de drank. Maar het eten, dat gingen onze gastdames en de andere gasten maken. Uiteraard krijg je als voedselneofoob dan meteen de gedachte: "Wat gaat er voorzien zijn? Ga ik dat lusten? Als ik het niet lust, kan ik dat dan weigeren en hoe?" Niet zo'n toffe gedachtes om het nieuwe jaar mee in te zetten, als je het mij vraagt.

Wat schafte de pot nu? Eerst waren er hapjes voorzien: chips, nootjes, zoutjes en nog ovenhapjes. Daarna broccolisoep en als hoofdgerecht gehakschotel (puree, bloemkool en gehakt in een ovenschotel en dat in de oven bakken) of een ovenschotel met witloof, hesp en gratin. Niets voor mij, dus... Het dessert was appelstrüdel met ijs en warme chocoladesaus.

Ik had me dus maar volgegeten aan de hapjes en aan de heeeeeel erg lekkere soep. Toen het hoofdgerecht op tafel stond, had ik natuurlijk al genoeg gegeten en kreeg ik er geen hap meer bij. Ik heb de gehaktschotel wel geproefd en het viel best mee, maar mijn buikje zat al vol :) Een uurtje later kon de dessert er gelukkig wel al terug bij. Ook de eerste keer dat ik appelstrudel at, en ik vond het idee van warme appel toch niet zo geslaagd. Maar in combinatie met het ijs en de chocoladesaus: een dikke aanrader!

Al bij al viel het eten bij nieuwjaar nog mee, mede omdat ik aan niemand heb moeten uitleggen dat ik bijna niets lust. Het is veel leuker om ergens te gaan eten, zonder dat je  een uitleg over je eetgewoontes achter de rug moet hebben.

Wish me luck & keep on trying!