Eerst en vooral, dikke sorry voor het lange stilzwijgen. Zoals ik al zei, heb ik het ongelooflijk druk gehad de laatste tijd. Ik ben namelijk sinds september aan het werk als leerkracht en dat brengt best veel werk met zich mee. Bovendien hebben mijn vriend en ik een huis gekocht en dat brengt énorm veel tijd en werk met zich mee: huizen zoeken, huis vinden, prijs onderhandelen, met banken onderhandelen, lening in orde maken, honderdduizend andere dingen in orde maken, uitzet kopen, nog meer uitzet kopen, een hondje bestellen (joepie!!), daar spulletjes voor kopen, ... Ik kan uren blijven doorgaan. Dan wordt het heel moeilijk om daartussenin nog tijd te vinden voor mijn blog. Maar goed, ik neem nu -tussen het lessen voorbereiden door- eventjes de tijd om wat van me af te schrijven.
Voor de rest kan ik alleen maar zeggen dat ik best weer veel nieuwe dingen heb geproefd in de tussentijd. Enkele grote favorieten, maar ook enkele dikke floppen.
Wat ik heel lekker vond en zeker nog eens zelf wil maken (binnenkort in ons eigen huisje), is een "Club sandwich" die mijn vriend in een restaurantje in de Eifel heeft gegeten.
Ik weet dat je normaal gezien een foto moet maken VOOR je je eten "aanvalt", maar soit! De club sandwich was eigenlijk een stapeltje met drie getoaste sneden brood met daartussen tomaat, sla, spiegelei, spek, dungesneden kalkoen en vinaigrette. Daarvan heb ik enkel spek en kalkoen al eens afzonderlijk geproefd. Nu was het dus een wirwar van nieuwe smaken en nieuwe texturen, maar ik vond het echt heeeeel lekker. Ik was dus ook behoorlijk jaloers op mijn vriend toen hij de rest daarvan mocht opeten en ik bleef zitten met mijn veilig tomatensoepje ;-) Life is for the brave?
Wat ook een geweldig geslaagd gerecht is, was de kalkoen met druiven (met kroketjes) die mijn mama vorige week maakte. Om je vingers van af te likken! De kalkoen en het sausje had ik wel al eens gegeten en ook nu was het vlees heerlijk mals, bijna smeltend in je mond, terwijl het sausje net zoet genoeg was. Ik krijg er al bijna terug honger van. Maar deze keer heb ik dus ook de druifjes geproefd die altijd in de saus zitten. Het blijft me steeds verbazen hoe ik van sommige dingen kan denken dat het afschuwelijk vies moet zijn, en als ik dan proef... Heerlijk! De druifjes waren een dikke yes, please voor mij! Dat mag ons mama wel wat vaker maken!
Hoewel ik altijd heb gezegd dat ik geen "populair" ijs wilde eten, heb ik me dan toch eens gewaagd aan het fameuze Ben & Jerry's-ijs en dan meer bepaald die met "Cookie Dough". Voor wie er hier een zoetebek is, begin er niet aan, want je stopt gewoon niet! Lekker, lekker, lekker!
Ik heb hierboven al gezegd dat we in de Eifel zijn geweest. En het was ook net daar dat ik mijn grootste no-no van het jaar heb geproefd. Eventjes de context schetsen: we hebben tijdens de paasvakantie de Wildnis-trail gedaan, een wandeltocht van 85km waarbij je van hotel tot hotel wandelt. En in één van die hotelletjes werd ons aangeraden om bij een bepaald beroemd klooster de erwtensoep te gaan eten, want dat was de heerlijkste, beste, meest geweldige erwtensoep ooit! Die moesten we dus zeker gaan proeven. Eenmaal daar aangekomen, had ik toch wat meer zin in een spaghetti dan een erwtensoepje. Maar helaas, blijkbaar stond er die dag niets anders op het menu dan erwtensoep. Broodje erbij, wat drinken erbij en naar ons tafeltje dan maar. De geur kon me al niet echt overtuigen. En na een klein nipje van de soep was ik echt gedegouteerd! De "soep" smaakte eerder naar water met een vieze stofsmaak en de textuur was allesbehalve smeuïg.. Mijn vriend geloofde er niet veel van: "Eet dat toch gewoon op!", was zijn reactie. TOT hij zelf eens proefde. Ik kreeg onmiddellijk gelijk :-D We hebben de stofsoep direct aan de kant geschoven en ons buikje "gevuld" met brood en wat chocolade.
En dat waren zowat de hoogtepunten van mijn gelukte en mislukte proeverijen. Ik hoop dat ik de komende weken wat meer tijd ga hebben om regelmatig mijn blog te updaten.
Wish me luck & keep on trying!
