Roekoe? Toch maar liever niet.

Wat kan nieuwe dingen proeven soms toch een ware teleurstelling zijn... Zeker als je al lange tijd vanalles hebt geproefd en ook (min of meer) lustte. Op zo'n moment zou je bijna denken dat je nooit meer iets nieuws wilt proberen. Maar! Daar moet je je gewoon overzetten! Neofobie overwinnen gebeurt met vallen (veel vallen) en daarna ook opstaan!

Twee weken geleden kwam mijn vriend thuis van een bezoekje aan de buurman met een zakje vol vlees. Duivenvlees! Laat me eventjes eerlijk zijn: ik haat duiven. Of beter gezegd: ik heb er enorm schrik van! Ik ben niet altijd bang geweest van duiven, hoor. Maar op een gegeven moment kwam er in me op dat (de meeste) duiven rode ogen hebben. En dat "duiven" wel erg lijkt op "duivels". Nee, ik geloof niet in duivels, maar toch! En dat vreemde duivengedrag, die rare bewegingen en vooral dat opdringerig gedoe!

En toch wilde ik wel van duivenvlees proeven. Dus zocht ik raad: eerst bij de buurman en daarna ook bij familie en vrienden. Van verschillende "bronnen" hoorde ik: eerst de duif koken (bouillon trekken) en daarna gewoon kruiden met peper en zout en bakken met boter. Dus zo maakte ik mijn duifje ook klaar.

Voor mijn vriend was het al duidelijk van het begin: duivenvlees is een soort van "wild" en het bevat botten, dus dikke "no-no" voor hem :) Maar ik, moedig als ik was, wilde zeker en vast ervan proeven! Tenminste... totdat ik het stukje duif opensneed. Ik heb namelijk nog nooit in mijn leven zo'n donker stuk vlees gezien, laat staan geproefd. En daar stond het dan voor mijn neus: donkerbruin en ik wist bovendien ook niet of het wel goed klaargemaakt was! Maar ik had me nu eenmaal voorgenomen om te proeven en dus stak ik snel een stukje van dat donkere vlees met een stukje kroket in mijn mond.

Nog nooit in mijn hele leven heb ik ooit braakneigingen gehad omdat ik iets moest eten. (Ofja, toch niet dat ik weet.) Maar nu dus wel. Ik stak dus dat stukje duif en kroket in mijn mond. Knabbel, knabbel, knabbel. Vreemde smaak.. Knabbel, knabbel, knabbel... Ohnee, dit gaat NIET goed! Dat moet nu uit mijn mond! Onmiddellijk! Het moest er al uit zijn! En ik liep héééél snel naar de keukenrol om het stukje uit te spuwen. Bah, nooit meer.

Maar eerlijk, ik zou het zeker en vast nog eens proeven als het door iemand anders is klaargemaakt ;)



Wish me luck & keep on trying!

Croque-monsieur-liefde

Sinds ik in mijn eigen huisje woon en het af en toe niet haalbaar is om "noen" (lees: een warme maaltijd) te maken, ben ik helemaal verzot op croque'jes!

Het begon eigenlijk allemaal enkele maanden geleden. Mijn vriend is fervent fan van de croque monsieurs (tosti's voor de Nederlanders onder jullie) van zijn oma. Zij maakt die klaar in een pan: boter aan beide kanten van de croque smeren, de pan in en lekker vettig laten bakken! En omdat ik tegenwoordig best wel nieuwsgierig ben naar nieuwe soorten eten, dacht ik: "Kom, we proeven er eens een stukje van!" Let wel, ik had daarvoor nog maar 1 keer een soort van croque-monsieur gegeten en dat was, misschien herinneren jullie het je nog, op een camping in de Ardèche. Tijdens onze vakantie vorig jaar dus. Maar dat was een croque-monsieur met niet alleen kaas tussen, maar ook nog eens enorm veel gesmolten kaas erbovenop! Iets te veel van het kaas-goede, dus.

Maar dus enkele maanden geleden proefde ik voor het eerst van een "echte" croque-monsieur, klaargemaakt zoals vroeger :) Die combinatie van het zoete/zoute van de smeuïge gesmolten kaas met de smaak van de hesp en de aangebakken boter op de sneden brood, die klopte gewoon. Daar nog wat ketchup bij en het plaatje was compleet. Maar na deze ene keer croque-monsieur op bomma's wijze, heb ik een hele tijd geen croque's meer gegeten. Tot we eenmaal in ons huisje woonden. Mijn vriend at wel vaker snel een croque uit het vuistje en omdat ik niet altijd boterhammen met hagelslag wilde eten, probeerde ik op een dag ook zo'n croque-monsieur. En het was lekker! Niet zo lekker als die uit de pan, jammer genoeg. De smaak van de aangebakken boter ontbrak. Maar toch lekker genoeg zodat ik echt wekelijks (en soms bijna dagelijks) croque-monsieurs durf eten :) Ik eet ze het liefst in combinatie met curryketchup. En als de kaas of de hesp langs het brood uitsteken, dan snij ik dat eigenlijk liever af. Maar voor de rest kan een croque mij absoluut bekoren!

Ik weet dat normaal gezien een croque-monsieur wordt gemaakt met wit brood of echt croque-brood, maar wij maken die meestal gewoon met het brood dat we in huis hebben: "supergrijs" brood ofwel grijs tijgerbrood. En dat is ooooook heel erg lekker!

Wish me luck & keep on trying!

Echte boerenkost!

Iedereen heeft het wel al eens gehoord: er is niets beter dan echte Vlaamse boerenkost! En eigenlijk moet ik toegeven dat ze wel gelijk hebben...

Wat versta ik dan onder "echte Vlaamse boerenkost"? Bijvoorbeeld wortelstoemp met worst! Ohja, ik, die vroeger nooit maar dan ook nooit worst zou willen eten, ik ben verlekkerd op wortelstoemp met worst. Ik heb het receptje wel een beetje aangepast naar mijn eigen wensen: geen vettige varkensworst, maar lekkere kippen- of kalkoenworst! Niet zelfgedraaid, maar wel lekker zelf gebakken :) En daarbij een lekkere zoete portie wortelstoemp! Ik had al enkele keren worst met aardappelen en daarbij worteltjes gemaakt, maar vandaag deed ik het zoals het hoort: worteltjes (gekookt in water met 3 theelepels suiker) onder de aardappelen gepureerd! Ik moet toegeven, ik dacht eerst: "Ohjee, dat zijn VEEL wortels, TE VEEL wortels..." Daar was mijn angst weer... Maar toen het eenmaal op mijn bord lag, en ik het rook, kwam het water me al in de mond. En het was echt wel heel erg lekker!

Okeeeee, dit LIJKT niet superveel te zijn, maar het zijn dan ook heel erg grote borden! 

Gisteren heb ik ook weer een andere lekkere vleessoort gemaakt & geproefd: kalfsoester. Oester? Van een kalf? Ja, dat is eigenlijk gewoon het biefstukvlees, maar dan van een kalfje. Uit de billetjes dus! (Goh, dat klinkt zo erg als ik dat hier zo schrijf...) Maar hoe dan ook, een heerlijk mals stukje vlees! Ik heb ondertussen al ontdekt dat ik vlees graag supermals eet, en als het gebakken is als een schoenlap (lees: taai, taaier, taaist!), dan kan ik echt niet van de textuur en dus ook niet van de smaak genieten. En bij de kalfsoester kan ik zeggen dat het erg mals gebakken was. Wel geen bloed meer (dat durf ik nog niet echt), maar nog superzacht! 

Maar het beste van de week, dat was toch wel mijn zelfgemaakte kalkoen met druivensaus, een receptje van de mama. HMMMM! HEEEEERLIJK! OVERHEERLIJK! Als je met één soort vlees zou willen beginnen, raad ik toch wel kalkoen aan: ongelooflijk mals en niet scherp van smaak. Daar dan nog een superzoet sausje en druifjes zonder pit, kroketjes ernaast en SMULLEN MAAR! Ik eet zelfs de druifjes mee op, in tegenstelling tot mijn vriend. Eindelijk lust ik eens iets dat hij niet lust!

Jammer genoeg dacht ik pas aan een foto toen alles al verorberd was :) Volgende keer maak ik zeker en vast een foto om hier te posten, beloofd! 

Wish me luck & keep on trying!