In sommige periodes lukt het gewoon niet om nieuwe dingen te proeven. Maar dat kan ineens omdraaien en dan proef ik plots verschillende dingen op enkele dagen. Zo ook afgelopen week.
Het begon toen we frietjes gingen eten. Om eens iets anders te eten, had mijn mama een gebakken haantje gekocht in de winkel. En daar wilde ik plots van proeven. Het is echt gek hoe ik soms de zin krijg om iets te proeven en dat terwijl ik al weken niets meer wilde proberen. Maar goed, het gebakken haantje dus! Het was lekker, zeker met frietjes. Het leek qua smaak helemaal op de gebarbecuede kalkoen en kip die ik ervoor al had geprobeerd, maar het was iets "zachter" van textuur.
De titel van deze blog is "Groene groentjes" en dat komt omdat ik vorige week 2 keer groenten heb geproefd! En wat voor groenten!
De eerste soort was komkommer. Ik zie vaak mensen komkommer eten alsof het een lekkere snack is en dat vond ik altijd vreemd. Maar op het eetfeest van de voetbal lag er zoals gewoonlijk een hele hoop groenten op mijn bord, die ik nooit opeet :) Deze keer wilde ik toch iets proeven. Ik heb al gezegd dat ik iets heb tegen groen eten en dat was nu niet anders. Maar toch wilde ik de komkommer proeven. Als ik eerlijk ben, moet ik zeggen dat zo'n schijfje komkommer echt niet veel smaak heeft. Het is erg waterachtig, maar ook wel "krokant". Met krokant bedoel ik dan dat je goed kan bijten erin, niet dat het een krakend geluid maakt ofzo! Het is een frisse, maar ietwat flauwe smaak. En het bleef niet bij 1 schijfje, maar ik heb er drie gegeten! Klinkt niet echt "wauw", maar voor mij is het dat wel.
Vervolgens heb ik een groente gegeten waarvan ik nooit dacht dat ik die zou proeven: spruitjes! Jawel, je leest het goed, ik heb spruitjes geproefd. De zo gevreesde spruitjes waarvan iedereen zegt dat ze walgelijk zijn en dat niemand ze lust. Ik kan je alvast zeggen: dat is niet zo! Mijn vriend is een grote fan van spruitjes, dus dacht ik dat ze toch niet zo slecht konden zijn als iedereen beweert. Eerst nam ik een heel klein beetje. Niet zo'n grote spruit zelf, maar wel de saus en het afkooksel van de spruiten. Dat samen met een kroketje, het viel wel mee van smaak. Ik was niet meteen een grote fan, maar het was ook zeker niet vies! Dus overhaalde ik mezelf om nog wat meer ervan te eten. Ik heb het uiteindelijk op een koffielepeltje gehouden. Ik at het gemengd onder kroketjes op. En ik was supertrots op mezelf :) Nu op naar een volgende proefrijke week!
Wish me luck & keep on trying!
dinsdag 15 oktober 2013
woensdag 14 augustus 2013
Soep, soep en nog eens soep
In het restaurant waar ik vakantiewerk doe, krijgen we brood en de dagsoep om tijdens onze pauze op te eten. Lust je geen soep, breng je je eigen eten mee, simpel. Maar vermits ik altijd de "ontbijt-shift" heb en ik 's morgens liever wat langer slaap dan mezelf eten te maken, heb ik zelf nooit iets bij. Dus kan ik kiezen: ofwel eet ik gewoon de baguette met wat ketchup, ofwel overtuig ik mezelf om toch de soep te proberen.
En de laatste 2 keren heb ik voor die laatste optie gekozen. De eerste keer was de dagsoep paprikasoep. De soep was echt wel lekker en proefde ongeveer hetzelfde als tomatensoep, enkel wat pikanter. Qua textuur vond ik de soep ook wel ok. Sommige stukjes waren niet fijn genoeg gemixt naar mijn mening, maar ach, het was lekker!
Ook de tweede soep viel bij mij in de smaak. En dit gaan jullie nooit geloven, maar het was courgette-soep! Ik heb nog nooit courgette aangeraakt, laat staan gegeten! Maar gisteren wilde ik om de een of andere reden toch van die soep proeven. Als ik de smaak moet beschrijven, zou ik zeggen: kippenbouillon met een "groene" smaak. Ik kan die groene smaak niet echt beschrijven, het is gewoon een bepaald smaakje dat ik zo noem: alles wat groen is, heeft die smaak :) Eigenlijk leek het qua smaak en uitzicht op de waterkerssoep van mijn mama, alleen was de courgettesoep dikker en toch nog iets anders van smaak.
En de laatste 2 keren heb ik voor die laatste optie gekozen. De eerste keer was de dagsoep paprikasoep. De soep was echt wel lekker en proefde ongeveer hetzelfde als tomatensoep, enkel wat pikanter. Qua textuur vond ik de soep ook wel ok. Sommige stukjes waren niet fijn genoeg gemixt naar mijn mening, maar ach, het was lekker!
Ook de tweede soep viel bij mij in de smaak. En dit gaan jullie nooit geloven, maar het was courgette-soep! Ik heb nog nooit courgette aangeraakt, laat staan gegeten! Maar gisteren wilde ik om de een of andere reden toch van die soep proeven. Als ik de smaak moet beschrijven, zou ik zeggen: kippenbouillon met een "groene" smaak. Ik kan die groene smaak niet echt beschrijven, het is gewoon een bepaald smaakje dat ik zo noem: alles wat groen is, heeft die smaak :) Eigenlijk leek het qua smaak en uitzicht op de waterkerssoep van mijn mama, alleen was de courgettesoep dikker en toch nog iets anders van smaak.
Zo, alweer op naar nieuwe smaken!
Wish me luck & keep on trying!
maandag 5 augustus 2013
Op vakantie, tijd voor nieuwe dingen.
Vakantie is voor de meeste mensen een tijd van 100% genieten en 0% zorgen maken. Maar niet voor mij en waarschijnlijk andere voedselneofoben. Uiteraard geniet ik met volle teugen van het vakantiegevoel en de leuke uitstapjes. Tot het etenstijd is..
Dit jaar ben ik met mijn ouders op vakantie geweest in Frankrijk. Een zalige rondreis-trip in de streken Picardië en Champagne. En zoals op elke reis kan je niet altijd zelf voor het eten zorgen. Elke middag deden we een picknick met superlekker krakend Frans stokbrood, voor mijn ouders met beleg, gelei, waar ze zin in hadden, voor mij met ketchup :) Supergemakkelijk, dat wel, maar toch, het is niet zo fijn om enkel maar ketchup met 'n broodje te eten.
's Avonds gingen we ergens eten. "Een fijn restaurantje zoeken, dat is kinderspel!", hoor ik je al denken. Maar nee, niet zo makkelijk om in Frankrijk een restaurant te vinden waar ik ook iets lust.
De eerste avond hebben we drie kwartier rondgelopen, om uiteindelijk in een vis- en grillrestaurant net naast ons hotel iets te gaan eten. Ik heb lang gezocht naar wat ik wilde eten, want ik vond echt niets gekend en "veilig". Uiteindelijk stelde mijn mama voor om een kalkoenbrochette te nemen met frietjes. Zij zou mijn vlees wel opeten en ik kreeg haar frietjes. Toen het eten kwam, had ik toch wel zin om van die kalkoen te proeven. En het was lekker! Mama kreeg mijn kalkoen helemaal niet, ik zou er zelf van eten! Ik sneed een klein stukje af en at het met een paar frietjes op. Uiteindelijk heb ik 2 van de 5 stukken van de brochette opgegeten.
Dag twee zaten we terug in Belgische sfeer: een gezellig café genaamd "Brussel's" was ons restaurant van de dag. Deze dag was ik minder "moedig" en bleef het gewoon bij een spaghetti bolognaise. Maar hij smaakte enorm lekker! Je proefde wel dat de saus uit een potje kwam, maar soit, als je honger hebt, klaag je nooit snel.
De derde dag zaten we in een dorpje waar er niet veel goede eetzaken waren, dus besloten we om naar de McDonalds te gaan. Na bijna 40 minuten wandelen en verdwalen vonden we de McDo en bestelde ik frietjes met Kippennuggets.
De vierde dag heb ik ook een spaghetti gegeten (hier heb ik geen foto van gemaakt!), dus dit was niet zo speciaal. Wel kregen we 's namiddags bij onze drank stukjes watermeloen. Toevallig had ik dit de week ervoor bij een vriendin ook geproefd, goedgekeurd en gegeten! Ideaal om wat af te koelen bij het hete zomerweer.
De laatste dag dat we in Frankrijk verbleven, gingen we naar een middeleeuws spektakel kijken. We hadden eigenlijk niet gedacht aan eten, tot we daar aan kwamen en zagen dat er slechts 2 eetgelegenheden waren buiten het spektakel: een visrestaurant en een pannenkoeken- en pizzazaak. De keuze was heel snel gemaakt :) Ik ging voor een overheerlijke pannenkoek met warme chocoladesaus, hmm!
En dat was mijn vakantie, qua eten dan! Met als grootste overwinning toch wel de kalkoen, want die heb ik vandaag opnieuw gegeten op de barbecue! Hoera, vanaf nu kan ik mee-barbecueën!
Wish me luck & keep on trying!
Dit jaar ben ik met mijn ouders op vakantie geweest in Frankrijk. Een zalige rondreis-trip in de streken Picardië en Champagne. En zoals op elke reis kan je niet altijd zelf voor het eten zorgen. Elke middag deden we een picknick met superlekker krakend Frans stokbrood, voor mijn ouders met beleg, gelei, waar ze zin in hadden, voor mij met ketchup :) Supergemakkelijk, dat wel, maar toch, het is niet zo fijn om enkel maar ketchup met 'n broodje te eten.
's Avonds gingen we ergens eten. "Een fijn restaurantje zoeken, dat is kinderspel!", hoor ik je al denken. Maar nee, niet zo makkelijk om in Frankrijk een restaurant te vinden waar ik ook iets lust.
De eerste avond hebben we drie kwartier rondgelopen, om uiteindelijk in een vis- en grillrestaurant net naast ons hotel iets te gaan eten. Ik heb lang gezocht naar wat ik wilde eten, want ik vond echt niets gekend en "veilig". Uiteindelijk stelde mijn mama voor om een kalkoenbrochette te nemen met frietjes. Zij zou mijn vlees wel opeten en ik kreeg haar frietjes. Toen het eten kwam, had ik toch wel zin om van die kalkoen te proeven. En het was lekker! Mama kreeg mijn kalkoen helemaal niet, ik zou er zelf van eten! Ik sneed een klein stukje af en at het met een paar frietjes op. Uiteindelijk heb ik 2 van de 5 stukken van de brochette opgegeten.
Dag twee zaten we terug in Belgische sfeer: een gezellig café genaamd "Brussel's" was ons restaurant van de dag. Deze dag was ik minder "moedig" en bleef het gewoon bij een spaghetti bolognaise. Maar hij smaakte enorm lekker! Je proefde wel dat de saus uit een potje kwam, maar soit, als je honger hebt, klaag je nooit snel.
De derde dag zaten we in een dorpje waar er niet veel goede eetzaken waren, dus besloten we om naar de McDonalds te gaan. Na bijna 40 minuten wandelen en verdwalen vonden we de McDo en bestelde ik frietjes met Kippennuggets.
De vierde dag heb ik ook een spaghetti gegeten (hier heb ik geen foto van gemaakt!), dus dit was niet zo speciaal. Wel kregen we 's namiddags bij onze drank stukjes watermeloen. Toevallig had ik dit de week ervoor bij een vriendin ook geproefd, goedgekeurd en gegeten! Ideaal om wat af te koelen bij het hete zomerweer.
De laatste dag dat we in Frankrijk verbleven, gingen we naar een middeleeuws spektakel kijken. We hadden eigenlijk niet gedacht aan eten, tot we daar aan kwamen en zagen dat er slechts 2 eetgelegenheden waren buiten het spektakel: een visrestaurant en een pannenkoeken- en pizzazaak. De keuze was heel snel gemaakt :) Ik ging voor een overheerlijke pannenkoek met warme chocoladesaus, hmm!
En dat was mijn vakantie, qua eten dan! Met als grootste overwinning toch wel de kalkoen, want die heb ik vandaag opnieuw gegeten op de barbecue! Hoera, vanaf nu kan ik mee-barbecueën!
Wish me luck & keep on trying!
woensdag 15 mei 2013
De oorzaak van alles?
Mijn mama denkt dat zij de oorzaak van mijn hele voedselneofobie heeft gevonden. En hoe! Laat me eventjes beginnen bij het begin...
Mijn mama werkt in een lagere school en op een dag kwam ze erachter dat één van de leerlingen, een meisje, niet meer wilde eten. Haar moeder had boterhammetjes gemaakt, maar het meisje weigerde om iets te eten. Nu, tussen dit moment en de moraal van mijn verhaal zitten nog vele ontmoetingen tussen mijn mama, de mama van het meisje en de schoolpsycholoog. Die ga ik jullie allemaal besparen en ik kom onmiddellijk tot de clue. Het meisje wilde dus niets meer eten omdat ze blijkbaar problemen had met de mama. Je kent het typische verhaal wel: ouders gescheiden, mama ontmoet een nieuwe vriend, minder aandacht voor het kind, et voilà.
Dit alles bracht mijn mama aan het denken. Want, zij had ook een dochter die plots gestopt was met alles te eten wat ze ervoor wel nog at. En zij wist ook dat onze relatie niet altijd even vlekkeloos verliep. Dus sprak ze erover met de schoolpsycholoog en die beaamde wat mijn mama al dacht: de eetstoornis wordt hoogstwaarschijnlijk veroorzaakt door een slechte of moeilijke relatie met je moeder.
Wat is er dan zo slecht aan mijn relatie met mijn mama? Wel, ik heb nog een jonger broertje. En in mijn ogen is hij altijd het verwende nest geweest, de jongen die altijd de meeste aandacht kreeg en altijd het meeste mocht, nooit gestraft werd en overal mee weg kwam. En volgens die psycholoog zou dit alles dus een rol hebben gespeeld in mijn hele situatie. Omdat ik vond dat mijn mama mijn broertje meer aandacht gaf en dus bijgevolg ook meer van hem hield dan van mij, heb ik een eetstoornis ontwikkeld.
Allemaal goed en wel, maar moet ik dit echt allemaal geloven? Het kan uiteraard meegespeeld hebben, maar die psycholoog kent mij niet en volgens mij kun je dan onmogelijk een juiste "oorzaak" vinden. En zelfs als dit de oorzaak is van mijn "probleem", dan nog. Ik vind het verschrikkelijk dat mijn mama nu denkt dat zij de oorzaak is van mijn voedselneofobie en dat ze zich dit misschien wel kwalijk neemt. Het is nu toch al gebeurd, ik BEN een voedselneofoob en ik probeer om stilletjes aan te veranderen.
Wish me luck & keep on trying!
Mijn mama werkt in een lagere school en op een dag kwam ze erachter dat één van de leerlingen, een meisje, niet meer wilde eten. Haar moeder had boterhammetjes gemaakt, maar het meisje weigerde om iets te eten. Nu, tussen dit moment en de moraal van mijn verhaal zitten nog vele ontmoetingen tussen mijn mama, de mama van het meisje en de schoolpsycholoog. Die ga ik jullie allemaal besparen en ik kom onmiddellijk tot de clue. Het meisje wilde dus niets meer eten omdat ze blijkbaar problemen had met de mama. Je kent het typische verhaal wel: ouders gescheiden, mama ontmoet een nieuwe vriend, minder aandacht voor het kind, et voilà.
Dit alles bracht mijn mama aan het denken. Want, zij had ook een dochter die plots gestopt was met alles te eten wat ze ervoor wel nog at. En zij wist ook dat onze relatie niet altijd even vlekkeloos verliep. Dus sprak ze erover met de schoolpsycholoog en die beaamde wat mijn mama al dacht: de eetstoornis wordt hoogstwaarschijnlijk veroorzaakt door een slechte of moeilijke relatie met je moeder.
Wat is er dan zo slecht aan mijn relatie met mijn mama? Wel, ik heb nog een jonger broertje. En in mijn ogen is hij altijd het verwende nest geweest, de jongen die altijd de meeste aandacht kreeg en altijd het meeste mocht, nooit gestraft werd en overal mee weg kwam. En volgens die psycholoog zou dit alles dus een rol hebben gespeeld in mijn hele situatie. Omdat ik vond dat mijn mama mijn broertje meer aandacht gaf en dus bijgevolg ook meer van hem hield dan van mij, heb ik een eetstoornis ontwikkeld.
Allemaal goed en wel, maar moet ik dit echt allemaal geloven? Het kan uiteraard meegespeeld hebben, maar die psycholoog kent mij niet en volgens mij kun je dan onmogelijk een juiste "oorzaak" vinden. En zelfs als dit de oorzaak is van mijn "probleem", dan nog. Ik vind het verschrikkelijk dat mijn mama nu denkt dat zij de oorzaak is van mijn voedselneofobie en dat ze zich dit misschien wel kwalijk neemt. Het is nu toch al gebeurd, ik BEN een voedselneofoob en ik probeer om stilletjes aan te veranderen.
Wish me luck & keep on trying!
zaterdag 27 april 2013
Ork, ork, ork, soep eet je met een ...?
Het is alweer een tijdje geleden dat ik nog gepost heb, maar vandaag kom ik met 2 nieuwe "proefsels"! En toevallig zijn het 2 keer soepjes geweest die ik heb geproefd.
De eerste soep heb ik volledig zelf gemaakt: "Homemade Tomato Soup". Dat was toch de titel van het receptje :) Kort uitgelegd: je neemt 6 tomaten, 2 rode paprika's en 1 ajuin. De tomaat snij je in 2 of 4 stukken (verwijder de pitten), de paprika's in grove stukken (ook zonder pitten) en de ajuin in 4. Die groentjes rooster je samen met wat tijm in de oven. Ondertussen maak je ongeveer 2 liter groentebouillon. Als de groentjes klaar zijn, gooi je ze samen met een potje tomatenpuree in de bouillon. Laten koken, mixen en klaar! Echt niet moeilijk dus! En toch heel lekker. Nu, om eerlijk te zijn, ik persoonlijk vond de soep iets te fel naar paprika smaken, maar hier thuis kreeg ik alleen maar positieve reacties, hoera!
Als je die soep ook wilt maken, hier alvast de link naar het Engelstalige recept: HIERZO!
De tweede soep heeft mijn mama vandaag gemaakt: waterkerssoep. En ik moet eerlijk toegeven, het zag er niet uit. Een groene soep. Groen. GROEN!!! Als er iets is wat ik niet wil eten, zijn het groene dingen. Toen mijn mama dan ook vroeg of ik een beetje wilde proeven, was mijn eerste reactie onmiddellijk: NEE! En toen besloot ik om er eventjes aan te ruiken. Ik weet niet of jullie dit gaan begrijpen, maar als iets een "groene" kleur heeft, dan ruik ik dat ook.. Heel gek. Maar dus, die soep had ook een "groene geur", maar wel een lekkere groene geur. "Doe ké zot", zeggen ze in Gent. En dat deed ik! My god, die soep was echt superlekker! Hoe kon het zijn dat iets dat ik de eerste keer proef zo lekker kan zijn? Ik heb me direct zelf een (kleine) portie ingeschept en toen die op was, ben ik nog een kommetje gaan bijhalen. Wel honderd keer heb ik gezegd dat die soep zo ongelooflijk lekker was. En ik kan het nog steeds niet geloven!
De waterkerssoep is overigens heel makkelijk te maken. Je stooft de waterkers (enkel het bovenste deel + een stukje van het steeltje, weg met de wortels!) in boter, dan doe je er kippenbouillon bij, laten koken, mixen en klaar. Makkelijkste soepje ooit, toch?
Wish me luck & keep on trying!
De eerste soep heb ik volledig zelf gemaakt: "Homemade Tomato Soup". Dat was toch de titel van het receptje :) Kort uitgelegd: je neemt 6 tomaten, 2 rode paprika's en 1 ajuin. De tomaat snij je in 2 of 4 stukken (verwijder de pitten), de paprika's in grove stukken (ook zonder pitten) en de ajuin in 4. Die groentjes rooster je samen met wat tijm in de oven. Ondertussen maak je ongeveer 2 liter groentebouillon. Als de groentjes klaar zijn, gooi je ze samen met een potje tomatenpuree in de bouillon. Laten koken, mixen en klaar! Echt niet moeilijk dus! En toch heel lekker. Nu, om eerlijk te zijn, ik persoonlijk vond de soep iets te fel naar paprika smaken, maar hier thuis kreeg ik alleen maar positieve reacties, hoera!
Als je die soep ook wilt maken, hier alvast de link naar het Engelstalige recept: HIERZO!
Hoe de soep eruit zag toen ze nog aan het koken was:
De tweede soep heeft mijn mama vandaag gemaakt: waterkerssoep. En ik moet eerlijk toegeven, het zag er niet uit. Een groene soep. Groen. GROEN!!! Als er iets is wat ik niet wil eten, zijn het groene dingen. Toen mijn mama dan ook vroeg of ik een beetje wilde proeven, was mijn eerste reactie onmiddellijk: NEE! En toen besloot ik om er eventjes aan te ruiken. Ik weet niet of jullie dit gaan begrijpen, maar als iets een "groene" kleur heeft, dan ruik ik dat ook.. Heel gek. Maar dus, die soep had ook een "groene geur", maar wel een lekkere groene geur. "Doe ké zot", zeggen ze in Gent. En dat deed ik! My god, die soep was echt superlekker! Hoe kon het zijn dat iets dat ik de eerste keer proef zo lekker kan zijn? Ik heb me direct zelf een (kleine) portie ingeschept en toen die op was, ben ik nog een kommetje gaan bijhalen. Wel honderd keer heb ik gezegd dat die soep zo ongelooflijk lekker was. En ik kan het nog steeds niet geloven!
De waterkerssoep is overigens heel makkelijk te maken. Je stooft de waterkers (enkel het bovenste deel + een stukje van het steeltje, weg met de wortels!) in boter, dan doe je er kippenbouillon bij, laten koken, mixen en klaar. Makkelijkste soepje ooit, toch?
Mijn foto van de soep (slechte kwaliteit!)
De internet-foto van waterkerssoep:
Wish me luck & keep on trying!
woensdag 3 april 2013
Bananenpannenkoekjes
Ik heb gisteren eindelijk een receptje uitgeprobeerd dat ik al lang in mijn hoofd had: bananenpannenkoeken! Waarom nu precies dat receptje? Wel: het is supermakkelijk te maken en het is bovendien ook wat veel gezonder dan een gewone "vettige" pannenkoek.
Hoe beginnen we eraan? Heel simpel. Je neemt twee eieren en een banaan. Die banaan snij je in stukjes, daar doe je de eitjes bij (ja, zowel eigeel als eiwit) en mixen maar! Tot je een redelijk egale mix krijgt. Er mogen wel wat stukjes nog inzitten, da's niet zo erg. Die bak je dan zoals gewone pannenkoeken et voilà, klaar!
Ik heb gisteren dus kleine pannenkoekjes gemaakt, ongeveer 10-15cm diameter. Mijn eerste drie waren supergoed gelukt, maar voor de volgende drie was mijn pan helaas te heet. Je raadt al wat er is gebeurd: helemaal zwart en de vuilbak in. Gelukkig had ik die eerste portie nog. Ik moet eerlijk toegeven dat het deeg zelf er echt raar uitziet en daarom had ik ook geen zin meer om ervan te proeven. Maar, niemand keek, dus als het vies was, kon ik het toch gewoon terug uitspuwen ;-) Bij de eerste hap was ik helemaal niet overtuigd. Als je al pannenkoeken hebt gegeten, weet je dat die altijd superzoet zijn. Maar deze versie is dat niet echt. Je proeft echt nog de banaan en de smaak is bitterder dan bij een gewone pannenkoek. Ik vond het een gek, raar, zelfs vies smaakje, maar ik weet dat ik het zo raar vind omdat het een nieuwe smaak is. En aan nieuwe smaken moet je wennen of die mix je gewoon met oude smaken. Ik ben voor die laatste optie gegaan: beetje suiker op de bananenpannenkoek en hij smaakte al véél beter.
De rest van de pannenkoeken heb ik uitgedeeld aan mijn zus en mama en zij vonden ze ook erg lekker!
Wish me luck & keep on trying!
PS. Heb ik al gezegd dat ik opnieuw een stuk(je) varkenshaasje heb gegeten zonder dat ik het moest "mengen" onder mijn kroketjes? Hoera voor de vooruitgang!
Hoe beginnen we eraan? Heel simpel. Je neemt twee eieren en een banaan. Die banaan snij je in stukjes, daar doe je de eitjes bij (ja, zowel eigeel als eiwit) en mixen maar! Tot je een redelijk egale mix krijgt. Er mogen wel wat stukjes nog inzitten, da's niet zo erg. Die bak je dan zoals gewone pannenkoeken et voilà, klaar!
Ik heb gisteren dus kleine pannenkoekjes gemaakt, ongeveer 10-15cm diameter. Mijn eerste drie waren supergoed gelukt, maar voor de volgende drie was mijn pan helaas te heet. Je raadt al wat er is gebeurd: helemaal zwart en de vuilbak in. Gelukkig had ik die eerste portie nog. Ik moet eerlijk toegeven dat het deeg zelf er echt raar uitziet en daarom had ik ook geen zin meer om ervan te proeven. Maar, niemand keek, dus als het vies was, kon ik het toch gewoon terug uitspuwen ;-) Bij de eerste hap was ik helemaal niet overtuigd. Als je al pannenkoeken hebt gegeten, weet je dat die altijd superzoet zijn. Maar deze versie is dat niet echt. Je proeft echt nog de banaan en de smaak is bitterder dan bij een gewone pannenkoek. Ik vond het een gek, raar, zelfs vies smaakje, maar ik weet dat ik het zo raar vind omdat het een nieuwe smaak is. En aan nieuwe smaken moet je wennen of die mix je gewoon met oude smaken. Ik ben voor die laatste optie gegaan: beetje suiker op de bananenpannenkoek en hij smaakte al véél beter.
De rest van de pannenkoeken heb ik uitgedeeld aan mijn zus en mama en zij vonden ze ook erg lekker!
Wish me luck & keep on trying!
PS. Heb ik al gezegd dat ik opnieuw een stuk(je) varkenshaasje heb gegeten zonder dat ik het moest "mengen" onder mijn kroketjes? Hoera voor de vooruitgang!
zaterdag 23 maart 2013
Frietjes! Of toch niet?
Aanschouw! Mijn eerste zelfgemaakte frietjes van zoete aardappel!
Ik ben supertrots op mezelf dat 1) de frietjes zijn gelukt, 2) ik ze ook nog eens lustte en 3)ik zonder het echt te beseffen een gezonde groente heb gegeten!
Waarom ben ik dus zo trots op mezelf? Wel, deze frietjes zijn namelijk geen gewone frietjes!
Allereerst zijn de frietjes gemaakt van een zoete aardappel. Enkele weetjes over de zoete aardappel:
1) De zoete aardappel is helemaal niet verwant aan de gewone aardappel, maar eerder verre, verre, verre familie;
2) Hij wordt voornamelijk gebruikt in de Surinaamse keuken, maar verschijnt ook in Amerika (Yam), Canada (Sweet Potatoe Fries) en nu dus ook in mijn keuken;
3) Deze aardappel is ook wel gekend als de "bataat";
4) In China is er zelfs een festival om de bataat te eren;
5) De zoete bataat zit vol met vitamine A en schijnt enorm gezond te zijn;
6) Ohja, eens geschild en in reepjes gesneden, lijkt deze aardappel een beetje op een wortel, helemaal oranje!
Daarnaast zijn de frietjes ook niet gebakken in frietvet, maar in de oven met wat olijfolie. Pakken gezonder en minder vettig dan echte frietjes dus.
En dat was net wat me zo aansprak in het receptje: frietjes die lekker én gezond zijn? YES PLEASE!
(Dit is trouwens het recept dat ik heb gebruikt: http://www.culy.nl/recepten/gegarandeerd-knapperige-frietjes-van-zoete-aardappel-heerlijke-dip/)
Net zoals gewoonlijk vond ik het bijzonder spannend om iets nieuws te maken en proeven en bleef ik dus continu voor de oven staan staren naar de frietjes! En toen ze er eindelijk uitkwamen, durfde ik zelfs niet meer proeven. Maar ze waren klaar, dus ik kon ze moeilijk weggooien zonder toch minstens 1x geproefd te hebben. Wat deed ik toen? Ketchup! Alles smaakt beter met ketchup! En hop, friet in de ketchup en smullen maar! Het was echt heel lekker: superzoet, wat ik natuurlijk niet gewoon ben van frietjes, maar dat maakte het zo speciaal en lekker. Na 2 frieten met goed veel ketchup op, waagde ik me toch aan een sausloze friet. Dan proef je pas echt het zoete van de bataat!
Absoluut een aanrader dus! Al zou ik volgende keer de frietjes op voorhand meer kruiden (zout, misschien wat peper en cayennepeper?)
Wish me luck & keep on trying!
dinsdag 5 maart 2013
Water met een smaakje
Vandaag heb ik eindelijk mijn zelfgemaakte water met een smaakje kunnen proeven. Ondertussen heb'k al twee glaasjes op! Ik moet eerlijk toegeven dat de eerste slokken me niet zo smaakten, maar hoe meer ik er van dronk, hoe beter het smaakte. Bij een volgende keer zou ik misschien wel een andere fruitcombinatie kiezen, want nu was het geheel wat te zuur, toch zeker voor deze tijd van het jaar. De zurige, frisse smaak zou wel ideaal zijn in de zomer ;)
De foto is niet erg duidelijk (gsm-kwaliteit, sorry!), maar jullie begrijpen het principe wel! Ik zou het zeker wel eens aanraden om nieuwe smaken te leren kennen, zonder dat je je zorgen maakt om gekke texturen. Schijfjes fruit, veel ijsblokjes (die ondertussen al gesmolten waren) en water erbij. Dat een paar uurtjes of een dag in de frigo laten staan en proeven maar!
maandag 4 maart 2013
Healthy fruits!
Naast mijn vele ongezonde zoete zondes, kan ik gelukkig ook terugvallen op erg gezonde zoete zondes: fruit! Ik lust helemaal niet elke soort fruit, maar de meest courante wel: appels, aardbeien (absolute favoriet!), kersen (dit wisten jullie al), frambozen en bosbessen (in smoothies), bananen en appelsienen.
Tijdens één van mijn Tumblr-bezoekjes vond'k het "Naturally Flavored Water", waarbij je stukjes fruit in water en ijsblokjes doet, zodat het water een fruitsmaakje krijgt. Elk groot watermerk heeft momenteel wel water met smaakjes in, maar dit is een pak natuurlijker en waarschijnlijk ook gezonder! Momenteel staat bij mij een pot water met limoen, citroen en appelsien in de frigo, zodat ik vanavond kan proeven :)
Na het versnijden van mijn stukken fruit, bleef nog een halve appelsien over en daar ben ik gek op! Vroeger "slurpte" ik enkel het sap uit de appelsien en bleef het vruchtvlees altijd over, maar tegenwoordig durf ik dit ook op te eten. Hier alvast een bewijsje:
Tijdens één van mijn Tumblr-bezoekjes vond'k het "Naturally Flavored Water", waarbij je stukjes fruit in water en ijsblokjes doet, zodat het water een fruitsmaakje krijgt. Elk groot watermerk heeft momenteel wel water met smaakjes in, maar dit is een pak natuurlijker en waarschijnlijk ook gezonder! Momenteel staat bij mij een pot water met limoen, citroen en appelsien in de frigo, zodat ik vanavond kan proeven :)
Na het versnijden van mijn stukken fruit, bleef nog een halve appelsien over en daar ben ik gek op! Vroeger "slurpte" ik enkel het sap uit de appelsien en bleef het vruchtvlees altijd over, maar tegenwoordig durf ik dit ook op te eten. Hier alvast een bewijsje:
Heerlijk!
Ik hou jullie zeker op de hoogte van mijn "naturally flavored water"-experiment!
Wish me luck & keep on trying!
woensdag 27 februari 2013
Spaghetti bolognaise!
Gisteren heb ik voor de eerste keer in mijn leven spaghettisaus volledig zelf gemaakt. En hoe! Normaal gezien eet ik altijd mijn mama haar basisreceptje (ajuintjes stoven - gehakt erbij - kruiden - tomatenpuree erbij en klaar!), maar deze keer wilde ik iets anders proberen.
Als ik op restaurant ga, neem ik meestal spaghetti bolognaise, ik noem het mijn "veilig restaurantvoedsel". Er kan bijna nooit iets misgaan en als ik niet zeker ben of ik de saus lust, laat ik ze in een aparte kom brengen. Ideaal voor een voedselneofoob als mezelf! Maar dus, wat ik hiermee wilde zeggen: de spaghettisaus op restaurant is nooit zo'n "simpele" saus als die van thuis, maar er zitten ook champignons in, paprikastukjes, tomatenstukjes, noem maar op... En die maken de saus net ietsje pikanter en feller van smaak, wat ik behoorlijk lekker vind.
En dus kocht ik gisteren in de winkel een paprika om in de saus te doen. Na wat googlen en zelfs een telefoontje naar mijn zus om te weten wanneer ik de paprika precies in de saus kon doen (ik weet het, ik ben een echte "noob" in de keuken), kon ik eraan beginnen. Het spannendste moment van koken vind ik altijd wanneer iemand anders het in zijn mond steekt: gaat hij het lusten? Is het genoeg gekruid of misschien te fel? Argh! Spanning ten top, dus! Maar zowel mijn broertje als mijn papa hebben de saus goedgekeurd! Voor mezelf en mijn broertje was het misschien ietsje te pikant (ik vermoed te veel kruiden erin gesmeten), maar mijn papa houdt daar wel van. Kooksessie geslaagd dus!
P.s. Ik weet dat ik de laatste tijd niet meer veel geblogd heb, maar ik heb het gewoon ongelooflijk druk met school EN -ik moet het eerlijk toegeven- ik heb gewoon niets nieuws meer geproefd. Dit komt deels ook wel DOOR school: ik heb meestal les tot zes, waardoor ik pas terug thuis ben om 8u! En eten heropwarmen, da's niet zo mijn ding :)
Hoe dan ook, blijf proeven, houd de moed erin en wens me veel succes!
Als ik op restaurant ga, neem ik meestal spaghetti bolognaise, ik noem het mijn "veilig restaurantvoedsel". Er kan bijna nooit iets misgaan en als ik niet zeker ben of ik de saus lust, laat ik ze in een aparte kom brengen. Ideaal voor een voedselneofoob als mezelf! Maar dus, wat ik hiermee wilde zeggen: de spaghettisaus op restaurant is nooit zo'n "simpele" saus als die van thuis, maar er zitten ook champignons in, paprikastukjes, tomatenstukjes, noem maar op... En die maken de saus net ietsje pikanter en feller van smaak, wat ik behoorlijk lekker vind.
En dus kocht ik gisteren in de winkel een paprika om in de saus te doen. Na wat googlen en zelfs een telefoontje naar mijn zus om te weten wanneer ik de paprika precies in de saus kon doen (ik weet het, ik ben een echte "noob" in de keuken), kon ik eraan beginnen. Het spannendste moment van koken vind ik altijd wanneer iemand anders het in zijn mond steekt: gaat hij het lusten? Is het genoeg gekruid of misschien te fel? Argh! Spanning ten top, dus! Maar zowel mijn broertje als mijn papa hebben de saus goedgekeurd! Voor mezelf en mijn broertje was het misschien ietsje te pikant (ik vermoed te veel kruiden erin gesmeten), maar mijn papa houdt daar wel van. Kooksessie geslaagd dus!
P.s. Ik weet dat ik de laatste tijd niet meer veel geblogd heb, maar ik heb het gewoon ongelooflijk druk met school EN -ik moet het eerlijk toegeven- ik heb gewoon niets nieuws meer geproefd. Dit komt deels ook wel DOOR school: ik heb meestal les tot zes, waardoor ik pas terug thuis ben om 8u! En eten heropwarmen, da's niet zo mijn ding :)
Hoe dan ook, blijf proeven, houd de moed erin en wens me veel succes!
donderdag 31 januari 2013
Examens en van die dingen
De afgelopen weken heb ik helemaal niets nieuws geproefd en ben ik ook helemaal hervallen in mijn oude eetgewoonten. En daar is een dikke, vette reden voor: de blok en de examens. Gelukkig ben ik er nu voor enkele maanden weer vanaf en kan ik dus terug beginnen met nieuwe dingen proeven en de geproefde dingen opnieuw proeven!
Gisteren ben ik er al mee begonnen. Het was woensdag, frietjesdag en ik at mijn gewoonlijke portie frietjes met vier "chickenfingers". Mijn papa zat zoals altijd naast me en had voor zichzelf zalm uit 'n blik gemaakt, met ketchup en mayonaise. Thuis eten ze dat wel vaker en ik heb nooit de drang gehad om dat te proeven, 't ziet er maar gek uit. Maar gisteren was anders. De geur van de zalm intrigeerde mij enorm, zo veel zelfs dat ik het uiteinde van een frietje in de zalm stak en zo ervan proefde. Dit heb ik drie keer gedaan, nogal uitzonderlijk van mezelf om drie keer na elkaar iets te proeven, maar het had zo'n speciale smaak! Ik kan het niet echt beschrijven, want ik heb nog nooit zoiets gegeten. Maar het was zeker niet vies!
Gisteren ben ik er al mee begonnen. Het was woensdag, frietjesdag en ik at mijn gewoonlijke portie frietjes met vier "chickenfingers". Mijn papa zat zoals altijd naast me en had voor zichzelf zalm uit 'n blik gemaakt, met ketchup en mayonaise. Thuis eten ze dat wel vaker en ik heb nooit de drang gehad om dat te proeven, 't ziet er maar gek uit. Maar gisteren was anders. De geur van de zalm intrigeerde mij enorm, zo veel zelfs dat ik het uiteinde van een frietje in de zalm stak en zo ervan proefde. Dit heb ik drie keer gedaan, nogal uitzonderlijk van mezelf om drie keer na elkaar iets te proeven, maar het had zo'n speciale smaak! Ik kan het niet echt beschrijven, want ik heb nog nooit zoiets gegeten. Maar het was zeker niet vies!
Op naar het volgende probeersel! Wish me luck en keep on trying!
maandag 7 januari 2013
Nog meer smoothies!
Na mijn vorige "smoothie-avontuur" waarbij vooral de Berry Box groot succes had, besloot ik om zelf een smoothie te maken. Op internet zocht ik enkele receptjes en tips en nadat ik de ingrediënten had gekocht, begon ik eraan.
De eerste smoothie die ik zelf heb gemaakt bestond uit 1 (bevroren) banaan, 1 potje natuur-yoghurt, een handvol bosbessen en versgeperst sinaasappelsap. Wauw, en het was superlekker! Zo lekker dat ik nu, een week later, ook nog elke dag die smoothie maak. Vandaag heb ik er ook frambozen aan toegevoegd, maar dit was me wat te zoet. Ik ben echt blij dat ik weer wat nieuws aan mijn "voedsellijstje" kan toevoegen, want die smoothies zijn blijvertjes! Bovendien zijn ze ook nog supergezond, met al die vitamines in één drankje gepropt.
Voor de rest hebben we sinds deze week thuis een broodmachine. Onze vaste bakker is gestopt en we moesten dus een oplossing vinden. Eerst waren mijn ouders wat voorzichtig en wilden ze het toestel niet kopen, want ze waren niet zeker of ik dit brood wel zou lusten. Uiteindelijk hebben ze toch toegegeven -want er was natuurlijk geen enkele andere bakker vroeg genoeg open- en bakten we ons eerste brood in de nieuwe broodmachine. Het broodje was erg lekker, maar ietsje te "dik'. Daar moeten we dus nog wat mee experimenteren :)
En tot slot heb ik ook bij nieuwjaar wat nieuws geproefd! In mijn vorige berichtje zei ik al dat ik bij een vriendin bleef logeren en op nieuwjaarsdag aten ze daar frietjes met mosselen, of in mijn geval frietjes met kipkorn. Het was de eerste keer dat ik dit at en ik voelde me redelijk "verplicht" om toch een stukje te proeven ervan. Gelukkig was het niet vies, maar ik vond het ook niet superlekker. Uiteindelijk heb ik een halve kipkorn opgegeten met frietjes. Eind goed, al goed!
Laat gerust een berichtje achter!
De eerste smoothie die ik zelf heb gemaakt bestond uit 1 (bevroren) banaan, 1 potje natuur-yoghurt, een handvol bosbessen en versgeperst sinaasappelsap. Wauw, en het was superlekker! Zo lekker dat ik nu, een week later, ook nog elke dag die smoothie maak. Vandaag heb ik er ook frambozen aan toegevoegd, maar dit was me wat te zoet. Ik ben echt blij dat ik weer wat nieuws aan mijn "voedsellijstje" kan toevoegen, want die smoothies zijn blijvertjes! Bovendien zijn ze ook nog supergezond, met al die vitamines in één drankje gepropt.
Voor de rest hebben we sinds deze week thuis een broodmachine. Onze vaste bakker is gestopt en we moesten dus een oplossing vinden. Eerst waren mijn ouders wat voorzichtig en wilden ze het toestel niet kopen, want ze waren niet zeker of ik dit brood wel zou lusten. Uiteindelijk hebben ze toch toegegeven -want er was natuurlijk geen enkele andere bakker vroeg genoeg open- en bakten we ons eerste brood in de nieuwe broodmachine. Het broodje was erg lekker, maar ietsje te "dik'. Daar moeten we dus nog wat mee experimenteren :)
En tot slot heb ik ook bij nieuwjaar wat nieuws geproefd! In mijn vorige berichtje zei ik al dat ik bij een vriendin bleef logeren en op nieuwjaarsdag aten ze daar frietjes met mosselen, of in mijn geval frietjes met kipkorn. Het was de eerste keer dat ik dit at en ik voelde me redelijk "verplicht" om toch een stukje te proeven ervan. Gelukkig was het niet vies, maar ik vond het ook niet superlekker. Uiteindelijk heb ik een halve kipkorn opgegeten met frietjes. Eind goed, al goed!
Laat gerust een berichtje achter!
Abonneren op:
Posts (Atom)