In sommige periodes lukt het gewoon niet om nieuwe dingen te proeven. Maar dat kan ineens omdraaien en dan proef ik plots verschillende dingen op enkele dagen. Zo ook afgelopen week.
Het begon toen we frietjes gingen eten. Om eens iets anders te eten, had mijn mama een gebakken haantje gekocht in de winkel. En daar wilde ik plots van proeven. Het is echt gek hoe ik soms de zin krijg om iets te proeven en dat terwijl ik al weken niets meer wilde proberen. Maar goed, het gebakken haantje dus! Het was lekker, zeker met frietjes. Het leek qua smaak helemaal op de gebarbecuede kalkoen en kip die ik ervoor al had geprobeerd, maar het was iets "zachter" van textuur.
De titel van deze blog is "Groene groentjes" en dat komt omdat ik vorige week 2 keer groenten heb geproefd! En wat voor groenten!
De eerste soort was komkommer. Ik zie vaak mensen komkommer eten alsof het een lekkere snack is en dat vond ik altijd vreemd. Maar op het eetfeest van de voetbal lag er zoals gewoonlijk een hele hoop groenten op mijn bord, die ik nooit opeet :) Deze keer wilde ik toch iets proeven. Ik heb al gezegd dat ik iets heb tegen groen eten en dat was nu niet anders. Maar toch wilde ik de komkommer proeven. Als ik eerlijk ben, moet ik zeggen dat zo'n schijfje komkommer echt niet veel smaak heeft. Het is erg waterachtig, maar ook wel "krokant". Met krokant bedoel ik dan dat je goed kan bijten erin, niet dat het een krakend geluid maakt ofzo! Het is een frisse, maar ietwat flauwe smaak. En het bleef niet bij 1 schijfje, maar ik heb er drie gegeten! Klinkt niet echt "wauw", maar voor mij is het dat wel.
Vervolgens heb ik een groente gegeten waarvan ik nooit dacht dat ik die zou proeven: spruitjes! Jawel, je leest het goed, ik heb spruitjes geproefd. De zo gevreesde spruitjes waarvan iedereen zegt dat ze walgelijk zijn en dat niemand ze lust. Ik kan je alvast zeggen: dat is niet zo! Mijn vriend is een grote fan van spruitjes, dus dacht ik dat ze toch niet zo slecht konden zijn als iedereen beweert. Eerst nam ik een heel klein beetje. Niet zo'n grote spruit zelf, maar wel de saus en het afkooksel van de spruiten. Dat samen met een kroketje, het viel wel mee van smaak. Ik was niet meteen een grote fan, maar het was ook zeker niet vies! Dus overhaalde ik mezelf om nog wat meer ervan te eten. Ik heb het uiteindelijk op een koffielepeltje gehouden. Ik at het gemengd onder kroketjes op. En ik was supertrots op mezelf :) Nu op naar een volgende proefrijke week!
Wish me luck & keep on trying!
6 opmerkingen:
Jonne? Ik ben momenteel vol verbazing je blogs aan t afgaan. Dit is de eerste keer in mijn leven dat ik besef dat ik niet de enigste ben op deze planeet. Ik heb nooit geweten dat er een term bestond voor ons probleem.. zijn er echt veel meer? Ps ik zou graag eens een keer met je willen chatten ofzo? Gr Remy
Hallo Remy! Fijn dat je hier op mijn blog terecht bent gekomen. Ik heb er het laatste jaar niet veel op kunnen posten, omdat het nu verschrikkelijk druk is op school. Binnen drie weken zou het allemaal wat rustiger moeten zijn en kan ik EINDELIJK nog eens bloggen. Want ik heb alweer zoveel te vertellen!
Net zoals jij wist ik enkele jaren geleden ook van niets, ik was gewoon een probleemkind op gebied van eten. Toen ik ontdekte wat het was en dat er nog vele anderen zijn met hetzelfde probleem, was het alsof er een wereld voor me open ging. Ondertussen probeer ik elke week nieuwe dingen te eten, zoals je wel kan lezen. Soms gaat dat goed, soms helemaal niet en dan is het moeilijk om toch terug iets te proeven. Gelukkig heb ik een liefhebbende omgeving, mijn ouders en mijn vriend, die me steunen en me keer op keer vragen of ik iets wil proeven. Dat heb je echt nodig. Uit mezelf zou ik zelden of nooit iets nieuws proberen. Ik heb gewoon iemand nodig die me nieuwe dingen aanbiedt en dan zal ik sneller iets proeven.
Groetjes
Jonne
Hallo Remy! Fijn dat je hier op mijn blog terecht bent gekomen. Ik heb er het laatste jaar niet veel op kunnen posten, omdat het nu verschrikkelijk druk is op school. Binnen drie weken zou het allemaal wat rustiger moeten zijn en kan ik EINDELIJK nog eens bloggen. Want ik heb alweer zoveel te vertellen!
Net zoals jij wist ik enkele jaren geleden ook van niets, ik was gewoon een probleemkind op gebied van eten. Toen ik ontdekte wat het was en dat er nog vele anderen zijn met hetzelfde probleem, was het alsof er een wereld voor me open ging. Ondertussen probeer ik elke week nieuwe dingen te eten, zoals je wel kan lezen. Soms gaat dat goed, soms helemaal niet en dan is het moeilijk om toch terug iets te proeven. Gelukkig heb ik een liefhebbende omgeving, mijn ouders en mijn vriend, die me steunen en me keer op keer vragen of ik iets wil proeven. Dat heb je echt nodig. Uit mezelf zou ik zelden of nooit iets nieuws proberen. Ik heb gewoon iemand nodig die me nieuwe dingen aanbiedt en dan zal ik sneller iets proeven.
Groetjes
Jonne
Ben hier inmiddels ook al een tijd niet geweest maar zie dat ik weinig heb gemist, jammer want vind het een erg interessant blog!
Ik blijf mij herkennen in jouw verhaal!
Ook ik heb iemand nodig die me uitdaagt in eten want zelf zou ik zeker niet anel iets nieuws proberen.
Inmiddels gaat het veel beter en begin ik (voor mijn doen) redelijk cullinair te eten. Er is echter nog een lange weg te gaan!
Echt tips heb ik niet, maar wat aanmoediging van mensen om je heen die respect hebben voor je probleem (en dus niet dwingen) kan erg helpen heb ik germerkt.
Ik zie uit naar een vervolg naar je blog!
Gelukkig maar, dat het goed met je gaat. Heb zelf ook een omgeving waarin er zeker veel aan mij wordt gedacht. Soms ben ik ook wel eens bang dat ik ongezond ben, herkennen jullie dat?
Ik zou graag eens een keer met een lotgenoot chatten, mn mail is remy_a_vink@live.nl
Dag Remy & Chris!
Chris, ik ben inderdaad al eventjes niet meer hier geweest. Momenteel is het weer wat minder druk en heb ik dus meer tijd om te bloggen. Ik heb het echt gemist, want ik heb weer wat nieuwe dingen geproefd en leren eten (dat hele verhaal staat al in een nieuwe blog).
Ik herken heel goed wat je schrijft, want ik leer ook stilletjes "culinair" (alhoewel dat in mijn geval nog steeds een heeeel groot woord is) te eten. Maar de aanmoedigingen en vooral het geduld van de omgeving helpen.
Remi, ik heb dat gevoel ook nog steeds. Voor mijn "proefavontuur" maakte ik me daar voortdurend druk om, want ik at geen groentjes, bijna geen vlees en enkel "ongezonde" dingen. Maar ondertussen trek ik me er minder van aan. Ik ben 24 jaar, en heb eigenlijk weinig tot geen problemen met mijn gezondheid. Uiteraard, zoals bijna iedereen word ik ook elk jaar verkouden, maar voor de rest voel ik me niet ongezonder of slechter dan een andere 24-jarige. Ook mijn bloeduitslagen zijn (op wat ijzertekort na) altijd in orde. Ik maak me wel wat zorgen over later. Je kan nooit weten welk effect je eetgewoontes hebben op je lichaam. Maar dan denk ik: er zijn mensen die elke dag naar de McDonalds gaan, dat is ook niet gezond!
Ten slotte, ik heb zelf geen chatprogramma, maar ik zal je deze week een mailtje sturen.
Groetjes!
Een reactie posten